تو با این سواران به ایران شوی

همی در دم گاوشیدان شوی

نباید کی فردا پشیمان شوی

بر آن هر دو دل خسته گریان شوی

تو با این سپه نزد ایشان شوی

همان دم ز کرده پشیمان شوی

کز آن آزمایش پشیمان شوی

ز کردار او باز پیچان شوی

سرانجام،نزدیک ایشان شوی

که در پیش دادار یزدان شوی

تو در کنج کاشانه پنهان شوی

شکیبنده چون شخص بیجان شوی

بندهٔ دل باش که سلطان شوی

خواجهٔ عقل و مَلِک جان شوی

تو نداری تاب آن حیران شوی

شرم داری وز میان پنهان شوی

از علوم ظاهری بیجان شوی

وز علوم باطنی درمان شوی

سقف و ایوان سازی و سلطان شوی

تاجدار ملک هندستان شوی

گر بمعنیّم رسی انسان شوی

ورنه میرو تا که چون حیوان شوی

گر تو یک دم همنشین جان شوی

همچو ناصر سرور ایمان شوی

گر نمی‌خواهی که مظهر خوان شوی

ورهمی خواهی که مظهر دان شوی

گر تو چون ایشان معانی دان شوی

بر سریر ملک دین سلطان شوی

تا بیابی راه و هم ره دان شوی

بعد از آن در وادی ایمان شوی

گر روی این ره معانی دان شوی

خود درون جوهرت انسان شوی

گر روی این ره تو خورده دان شوی

در معانی موسی عمران شوی

گر بدانی همره قرآن شوی

در معانی مغز نغز آن شوی

گر همی خواهی که تو انسان شوی

در معانیّ خدا رهدان شوی

عدل کن تا شاه مصر جان شوی

همچو یوسف باز باکنعان شوی