ز خواهش که گفتی بسی رانده‌ام

بدو دفتر کهتری خوانده‌ام

دلبرا تا نامهٔ عزل از وصالت خوانده‌ام

ای بسا خون دلا کز دیده بر رخ رانده‌ام

بر نشان هرگز ندیدم بر دل بی رحم تو

گرچه هر تیری که اندر جعبه بد بفشانده‌ام

ظن مبر جانا که من برگشته‌ام از عاشقی

[...]

ز خود گرچه مرکب برون رانده‌ام

به راه تو در نیم‌ره مانده‌ام

در آن دایره کاین سخن رانده‌ام

درون‌پرور خویش را خوانده‌ام

سخن بین کزو دور چون مانده‌ام

کجا بودم‌، ادهم کجا رانده‌ام‌!

زهر دانشی دفتری خوانده‌ام

چو مرگ آمد آنجا فرومانده‌ام

من که درین منزل‌شان مانده‌ام

مرحله‌ای پیش‌تَرَک رانده‌ام

آب سخن بر درت افشانده‌ام

ریگ منم این که به‌جا مانده‌ام

یا اله العالمین درمانده‌ام

غرق خون بر خشک کشتی رانده‌ام

صد کتاب صبر بر خود خوانده‌ام

چون کنم، بی‌صبرم و درمانده‌ام

آنچ من بر فرق خلق افشانده‌ام

گر نمانم تا قیامت مانده‌ام

زانک من خون سرشک افشانده‌ام

تا چنین خون ریز حرفی رانده‌ام

من چنان در درد خود درمانده‌ام

کز همه آفاق دست افشانده‌ام

سالها من علم صوری خواند‌ه‌ام

لیک در راه یقین وامانده‌ام

بر زبان نام تو عمری رانده‌ام

وصف تو اندر کتبها خوانده‌ام

من سبق از پیش خود کی خوانده‌ام

بر زبان من غیر او کی رانده‌ام

من سخن در ذات یزدان رانده‌ام

بعد ازآن مظهر به انسان خوانده‌ام

من همه علم جهان را خوانده‌ام

در معارف بس سخنها رانده‌ام

من دگر از گفتگو وامانده‌ام

دست از گفت و شنید افشانده‌ام

پیش دانا علم معنی خوانده‌ام

بر دو عالم اسب دولت رانده‌ام