بی‌گناه از من تبرا می‌کنی

آنچه از خواریست با ما می‌کنی

سهل می‌گیرم خطاکاری تو

ورچه می‌دانم که عمدا می‌کنی

من خود از سودای تو سرگشته‌ام

[...]

با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی

واقفی بر عجزم اما می‌کنی

ترجمان سر دشمن می‌شوی

ظن کژ را در دلش جا می‌کنی

هم تو اندر بیشه آتش می‌زنی

[...]

تو که در جان و دلم جا می‌کنی

زین قدر از من تبرا می‌کنی

گاه دم را مدح و پیغامی کنی

گاه دم را هجو و دشنامی کنی

نه درد دلم را دوا می کنی

نه بر گفته ی خود وفا می کنی

نه یک شب به حالم کنی رحمتی

نه فکری ز روز جزا می کنی

نه کام دلم یک نفس می دهی

[...]

زلف را بر هر دو رخ جا می کنی

غارت جان، قصد دلها می کنی

می دهی ساغر ز چشم پرخمار

سالکان را مست و شیدا می کنی

در جهان از زلف و رخسار این قمر!

[...]

جور به پاداش وفا میکنی

باد ترا شوم چه‌ها میکنی

من چه بگویم که چه‌ها می‌کنی

هر چه کنی جمله به جا می‌کنی

تا به کی شمع مزار هر تمنا می‌کنی؟

چند بر دل، روزن غم‌های دنیا می‌کنی؟

چند طوق گردن آزادگی‌ها می‌کنی؟

چند چون نادیدگان، دام تماشا می‌کنی؟

جور با ما می کنی تا می کنی

با که کردی آنچه با ما می کنی

با رقیبان می به مینا می کنی

خون دل در ساغر ما می کنی

می نمایی روی و پنهان می شوی

[...]

سعی تا کی بهر جمع مال دنیا می‌کنی

آتش سوزان برای خود تمنا می‌کنی

نقد عمر خویش را با جهل سودا می‌کنی

خویش را در روز محشر خوار و رسوا می‌کنی

بفرما که عزم کجا می کنی؟

ازاین مرز دوری چرا می کنی؟

تو دورم ز راه خدا می کنی

به بیگانگان آشنا می کنی

ای غنچه خندان چرا خون در دل ما می‌کنی

خاری به خود می‌بندی و ما را ز سر وا می‌کنی

از تیر کج‌تابی تو آخر کمان شد قامتم

کاخت نگون باد ای فلک با ما چه بد تا می‌کنی

ای شمع رقصان با نسیم آتش مزن پروانه را

[...]