کنون زین سخن یافتی کام دل

بیارای و بنشین به آرام دل

بدین گونه یک ماه با کام دل

ببودند شادان به آرام دل

تا بسته ام بدان دو رخ لاله فام دل

مانند لاله سوخته دارم مدام دل

گشت از طپانچه لاله رخ من رخام رنگ

در عشق روی لاله رخان رخام دل

دانه است و دام خال و خم زلف آن صنم

[...]

صورت نبندد ای صنم، بی زلف تو آرام دل

دل فتنه شد بر زلف تو، ای فتنهٔ ایام دل

ای جان به مولای تو، دل غرقهٔ دریای تو

دیری است تا سودای تو، بگرفت هفت اندام دل

تا جان به عشقت بنده شد، زین بندگی تابنده شد

[...]

او چو خود را می‌نیابد کام دل

تو نیابی هم از او آرام دل

این یکی عمر از خوشی و کام دل

برده بر سر یافته آرام دل

ای حلقه های سنبل زلف تو دام دل

وی مهر زر مهر تو دایم به نام دل

در تنگنای سینه که لشکر گه غم است

شد دل غلام روی تو و جان غلام دل

در دل مقام داری و این طرفه ترکه هست

[...]

ز دانا توان یافت آرام دل

ز نادان نیابد کسی کام دل

ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل

ای از کرم پرسان دل وی پرسشت آرام دل

ما زنده از اکرام تو ای هر دو عالم رام تو

وی از حیات نام تو جانی گرفته نام دل

بر گرد تن دل حلقه شد تن با دلم همخرقه شد

[...]

حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل

بانگ رسید کیست آن گفتم من غلام دل

شعله نور آن قمر می‌زد از شکاف در

بر دل و چشم رهگذر از بر نیک نام دل

موج ز نور روی دل پر شده بود کوی دل

[...]

کسی بر گرفت از جهان کام دل

که یکدل بود با وی آرام دل

هیهات اگر به دستِ من استی زمامِ دل

هرگز نبردمی دگر از غصّه نامِ دل

بسیار دست و پای زدم در خلاصِ جان

رویِ خلاص نیست به حیلت ز دامِ دل

از بدوِ کون اگر غم و دل توأمان نبُد

[...]

بساز از سر زلف او دام دل

برآر از لب لعل او کام دل

که ای مرهم ریش و آرام دل

دلم را لب لعل تو کام دل

سر زلف شوریده‌ات دام دل

لب لعل جان پرورت کام دل

چگونه دهم باز آرام دل

که از من نهان گشت آن کام دل

که تا برنیاید مرا کام دل

نگردی تو اندر جهان رام دل

به فریاد می‌گفت کای کام دل

ربوده ز من صبر و آرام دل

که ای ماه پر مهر آرام دل

مه گلرخان و گلندام دل

لب وصل شیرین کند کام دل

حرام است بر عاشق آرام دل