بپرسیدش که عیب من کدام است‌؟

کز آن عیب این نکویی زشت‌نام است

دگر ره گفت کاین تدبیر خام است

صبوری کن که رسوایی تمام است

به مَردان بر زنی کردن حرام است

زنی کردن زنی کردن کدام است؟

شکرریز تو را شکر تمام است

که شیرین شهد شد وین شهد خام است

هوای قصر شیرینت تمام است

سر کوی شکر دانی کدام است؟

هنوز این زیربا در دیگ خام است

هنوز اسبابِ حلوا ناتمام است

ز تو پرسش مرا امید خام است

اگر بر خاطر‌ت گردم تمام است

ز بسیار و ز کم بگذر که خام است

نگهدار اعتدال اینت تمام است

گرچه کرمت بلند نام است

در عهدهٔ عهد ناتمام است

صاحب تبع و بلندنام است

اسباب بزرگی‌اش تمام است

آنکس که در این دهش مقام است

آسوده دلی بر او حرام است

هم‌خوان تو گر خلیفه نام است

چون از تو خورد ترا غلام است

وان کس که بدین هنر تمام است

نخریده ورا بسی غلام است

آنچ از تو مرا در این مقام است

بنمای مرا که تا کدام است

او نیز که عاشق تمام است

زین بیش غرض بر او حرام است

که‌آنچه او می‌پزد همه خام است

تخم ِ بیدادْ بد سرانجام است

همه گفتند شاه بهرام است

که ملک گوهر و ملک نام است

بستان هرچه از منت کام است

جز یکی آرزو که آن خام است

وابر کاو شیرگون و دُرفام است

در مزاجش رطوبتی خام است

ره میخانه و مسجد کدام است

که هر دو بر من مسکین حرام است

نه در مسجد گذارندم که رند است

نه در میخانه کین خَمّار، خام است

میان مسجد و میخانه راهی است

[...]