چه اندر هجر دیدار خیالت

چه از من رفته آن روز وصالت

ز اقبال تو شاها گفت خواهم

یکی مشروح دستی با دلالت

من آن عدلم درین معنی به گفتار

که در گیتی بخوانندم عدالت

مرا یاقوت خاتم سرخ روی است

[...]

ای پیشرو هر چه نکوییست جمالت

وی دور شده آفت نقصان ز کمالت

ای مردمک دیدهٔ ما بندهٔ چشمت

وی خاک پسندیدهٔ ما چاکر خالت

غم خوردنم امروز حرامست چو باده

[...]

ابر اگر نم نداد یک سالت

سخت شوریده بینم احوالت

پیر می رقص کرد در حالت

زانکه از شوق بود با آلت

زهره از بهر قوّت حالت

کرده پر زهر و گفته ما را لت

ای راحت عیش ها وصالت

مقصود همه جهان جمالت

ای محنت عاشقان فراقت

وی نعمت مفلسان وصالت

ای پردهٔ نقشِ حسن، زلفت

[...]

«دل باغ تو شد پاک ببر زان که درین دل

یا زحمت ما گنجد و یا نقش خیالت

جان نیز بنزد تو فرستیم بدین شکر

صد جان نکند آنچه کند بوی وصالت»

دل باغ تو شد پاک ببر، زان که درین دل

یا زحمت ما گنجد یا نقش خیالت‌

جان نیز بنزد تو فرستیم بدین شکر

صد جان نکند آنچه کند بوی وصالت‌

چرا ننْهم؟ نهم دل بر خیالت

چرا ندْهم؟ دهم جان در وصالت

بپویم بو که درگُنجم به کویت

بجویم بو که دریابم جمالت

کمالت عاجزم کرد و عجب نیست

[...]

اگر تکوین به آلت شد حوالت

چه آلت بود در تکوین آلت

مزن چندین گره بر زلف و خالت

زکاتی دِه قضاگردانِ مالت

چنان خور کز ضرورت‌های حالت

حرام دیگران باشد حلالت

همان بازی کنم با زلف و خالت

که با من می‌کند هر شب خیالت

بر آن کس دوستی باشد حلالت

که خواهد بیشی اندر جاه و مالت

سخن تا چند گویم با خیالت‌؟

برون رانم جنیبت با جمالت‌؟

سخن چون شد به معصومان حوالت

ملک پرسیدش از تاج رسالت

چو بدر انجمن گردد هلالت

بر افروزند انجم را جمالت

سرگشته شدم در آن خجالت

از سستی عمر و ضعف حالت

این بود کز ابتدای حالت

کس گِرد نگشتش از ملالت