مُلکم ای پیر مرز بی‌لافست

شرق تا شرق قاف تا قافست

از معانی دلش بی‌انصافست

همچو طوطی به نطق در لافست

هر جمال و شرف که دارد ملک

از جمال و جلال اشرافست

خواجه منصور عامر آنکه کفش

از عطا یادگار اسلافست

دخل مدحش ز شرق تا غربست

[...]

چه معشوق و چه عاشق این چه لافست

بخاکی کی رسد پاکی گزافست

تو پنداری که این عشق از گزافست

که برق او نهاده کوه قافست

هر چه داری بخور و بذل کن و باک مدار

که ترا طعنه زند کس که فلان متلافست

نبود هر چه کنند اهل کرم بی توجیه

چه توان کرد که آن نزد بخیل اسرافست

حاسدم مسرف اگر گفت چه غم کابن یمین

[...]

ز کلک صنع، یارب، این چه قافست؟

کزو چون قاف در دلها شکافست

به شرح حالت من نامه ها در اطرافست

هزار قافله ام زیر بار او صافست

به مهربانی او اعتماد نتوان کرد

که تازه عاشقم و خاطرش به من صافست

به ناله اشک فشانم که تازه دولت را

[...]

دل لشکر بجا و طبع صافست

که هر کس را که بینی موشکافست

با مرد و زن زمانه صافست

هم دسته ی تیغ و هم غلافست

خصلت نکو اول صدق و دیگر انصافست

هر که دارد این خصلت دل زنا حقش صافست

قلب صافی از ناحق کامل اندر اوصافست

کامل الصفات از حق مستحق الطافست

ولی در ذات ممکن بر خلافست

خود انیت بذات او مضافست

ز بسط است آنکه بی‌اصل و گزافست

بعقل وش رع و نظم کل خلافست

بری از نقل و تحویل و خلافست

که قاف ابجدش چون کوه قافست

دخت شاهی که زبم مملکتش تا قافست

شده ویرانه نشین ای فلک این انصافست؟