مرا با خداوند پرخاش نیست

گنه را جز این هیچ پاداش نیست

بکر معانیم که همتاش نیست

جامه به‌اندازهٔ بالاش نیست

شه بسلمان گفت او در داش نیست

سرّ اسرار خدا خود فاش نیست

در عظیمی یک ملک همتاش نیست

از شگرفی پا و سر پیداش نیست

اذکروا الله کار هر اوباش نیست

ارجعی بر پای هر قلاش نیست

ارسطو که جز رای والاش نیست

تو همتاش باشی که همتاش نیست

در دو عالم هیچکس همتاش نیست

همچو عالم پستی و بالاش نیست

دیدم که آن نگار چو بر من وفاش نیست

بر حال زار خسته دلان جز جفاش نیست

دردم به جان رسید ز هجران آن صنم

یک دم نظر به سوی من مبتلاش نیست

من شرح اشتیاق نیارم به صد زبان

[...]

صنعت نیرنگ دل بر فطرت‌ کس فاش نیست

آینه تصویرها می‌بندد و نقاش نیست

جوش اشیا، اشتباه ذات بی‌همتاش نیست

کثرت صورت غبار وحدت نقاش نیست

کفر و دین‌، شک و یقین سازی‌ست بی‌آهنگ ربط

[...]

عاشقی مقدور هر عیاش نیست

غم‌کشیدن، صنعت نقاش نیست

حسن محجوبی‌که ما را داغ‌کرد

گر قیامت فاش گردد فاش نیست

گر شوی آگه‌، ز آداب حضور

[...]

ولی سر نقشت، بما فاش نیست

بلی، نقش آگه ز نقاش نیست

به ایزد مرا روی پرخاش نیست

به طینت دراز خوی اخیاش نیست

یاری من‌ کار هر اوباش نیست‌

سرّ سلطانی‌ به‌ هر کس‌، فاش نیست‌

نزد عقل آن تا نگویی فاش نیست

نقشها را بین که بی نقاش نیست

این می دیرینه در میناش نیست

شور «یارب» ، قسمت شبهاش نیست

بسته با امروز او فرداش نیست

حلقه های روز و شب در پاش نیست