گهی سوی چپّ و گهی سوی راست

بران گونه از هر سویی کینه خواست

که آن ترک در جنگ نر اژدهاست

در آهنگ و در کینه اَبر بلاست

به من داده بودند و بخشیده راست

ترا کین پیشین نبایست خواست

یکی شاه را بر دل اندیشه خاست

بپیچیدش آهرمن از راه راست

که شاه جهان در دم اژدهاست

به ایرانیان بر چه مایه بلاست

ازان رفتن میش اندیشه خاست

به‌دل گفت که‌آبشخور این کجاست

بیفشارد شمشیر بر دست راست

به زور جهان‌دار بر پای خاست

تهمتن به اولاد گفت آن کجاست

که آتش برآمد همی چپ و راست

ازان پس تهمتن یکی نیزه خواست

سوی شاه مازندران تاخت راست

سیم هفته چون کارها گشت راست

می و جام یاقوت و میخواره خواست

مرا این هنرها ز اولاد خاست

که بر هر سویی راه بنمود راست

به دست چپش مصر و بربر به راست

زره در میانه بر آن سو که خواست

غمی گشت وز شاه زنهار خواست

بدانست کان روزگار بلاست

همی گفت هرچند کاو پادشاست

جهاندار و پیروز و فرمان رواست

کنون جای سختی و رنج و بلاست

نشستنگه تیزچنگ اژدهاست

یکی دیو دژخیم بر پای خاست

چنین گفت کاین چربدستی مراست

بپرسید کالکوس جنگی کجاست

که چندین همی رزم شیران بخواست

بپیچید و برگشت بر دست راست

غمی شد ز سهراب و زنهار خواست

دژ و گنج و دژبان سراسر تراست

چو آیی بدان ساز کت دل هواست

فرستاد نامه سوی راه راست

پس نامه آنگاه بر پای خاست