بدو داد و بهرام گورش بخواست

چو شب روز شد کار او گشت راست

بپرسید تا مهتر ده کجاست

سر اندر کشید و همی رفت راست

چو شیر اژدها دید بر پای خاست

ز بالا دو دست اندر آورد راست

بیاورد خوانی و بنهاد راست

برو تره و سرکه و نان و ماست

گر از ما همی باژ خواهی رواست

سر بیگناهان بریدن چراست

چه مردست و اندر خرد تا کجاست

که دارد روان از خرد پشت راست

به مرگ بدان شاد باشی رواست

چو زاید بد و نیک تن مرگ راست

اگر باژ خواهی ز قیصر رواست

ک دستور تو بر جهان پادشاست

همه پاک در گردن پادشاست

که پیدا شود زو همه کژ و راست

وزیر خردمند بر پای خاست

چنین گفت کی خسرو داد و راست

چو بشنید بهرام بر پای خاست

به مردی خم آورد بالای راست

خداوند گیتی فریدون کجاست

که پشت زمانه بدو بود راست

بدو گفت شنگل که چندین بلاست

بدین بوم ما در یکی اژدهاست

ندانم که او را نشیمن کجاست

بباید نمودن به من راه راست

مرا گر زمانه بدین اژدهاست

به مردی فزونی نگیرد نه کاست

بتو داد دختر که پیوند ماست

که هندوستان خاک او را بهاست

جهاندار بر تخت بر پای خاست

بیاراست پاکیزه گفتار راست

فغانی بدو گفت که آری رواست

جهاندار هم بر پدر پادشاست

بدو گفت پیروز کری رواست

فزون زان بتو پادشاهی سزاست

برین بر جهاندار یزدان گواست

که او را گوا خواستن ناسزاست