گاه بر ببر ترک‌تاز‌ی کرد

گاه با شیر شرزه‌باز‌ی کرد

روزی از هفته کار‌ساز‌ی کرد

شش‌ِ دیگر به عشقبازی کرد

شاه با خصم حقه سازی کرد

مهره پنهان و مهره بازی کرد

تا شب آنجا نشاط و بازی کرد

عود سازی و عطرسازی کرد

که‌آسمان بین چه ترکتازی کرد

با چو من خسروی‌، چه بازی کرد‌!

بر رهش عشق ترکتازی کرد

فتنه با عقل دست‌یازی کرد

ترس تو بر تو ترکتازی کرد

با خیالت خیال بازی کرد

تا دگر باره ترکتازی کرد

خواجه را یافت دلنوازی کرد

گله‌ای را که کارسازی کرد

در سر‌ِ کار عشق‌بازی کرد

یکدل چه کند، هزار جانبازی کرد

خون گشت ز درد تو و دمسازی کرد

بسیار بکوشید، نهان داشت غمت

بوی جگر سوخته، غمّازی کرد

باد بر خاک ترک تازی کرد

با عروسان خفته بازی کرد

ابر از آب دیده وقت سحر

جامۀ شاخ را نمازی کرد

غنچه را بر سماع بلبل مست

[...]

تا دلم با تو عشق بازی کرد

مرغ جان نیز شاهبازی کرد

دیده در حلقه دو زلفش بست

تا لب دوست دلنوازی کرد

دل مسکین من به بوته ی هجر

[...]

عشق تو که در جهان همه بازی کرد

پیوسته به مقصود سیه بازی کرد

قدّ تو که بر سرو چمن طعنه زند

زان روی به بوستان سرافرازی کرد

به وصایازباندرازی کرد

بس کسان را که کارسازی کرد

شاه چون میل اسب‌تازی کرد

مرکب از شوق جست و بازی کرد

بیچاره دلم هزار جانبازی کرد

خون خورد و خموش ماند و دمسازی کرد

بسیار بکوشید و نهان کرد غمت

بوی جگر سوخته غمازی کرد

در عشق تو دل بخون من بازی کرد

با چرخ به کینم غمت انبازی کرد

کار دل من عشق تو گفتم سازد

او نیز چو دور چرخ ناسازی کرد

به عمر خضر تغافل ز بی نیازی کرد

چو شانه هرکه به آن زلف دستبازی کرد

نمی شود به ظرافت کسی حریف او را

توان چگونه به خورشید تیغ بازی کرد؟

درین زمانه که کاری به مدعا نشود

[...]

هر که فکر زمانه سازی کرد

از جهالت، به مار بازی کرد

آن قَدَر دورِ شیر بازی کرد

در سرِ دُوشَش اسب‌تازی کرد