نه بخشایش نه بخشش باز دارد

ز هر کس کاو نیاز و آز دارد

بر آن کشور بلا پرواز دارد

کجا لشکر که وی را باز دارد

گویی دو زلف یارم در سر چه ناز دارد؟

کز دلبری و کشی کاری دراز دارد

با گل حدیث گوید با لاله پای کوبد

بر مه زره نگارد با زهره ساز دارد

نه هر که زبان دراز دارد

زخم از تن خویش باز دارد

ازین قلعه کسی کاعزاز دارد

ببین تا چه بلا زو باز دارد

به زیر پرده بی‌حد راز دارد

نمی‌گوید یکی و آواز دارد

چو نتواند که از خود باز دارد

ترا چون در میان ناز دارد

بمدحش زهره هر دم ساز دارد

بهرسازی هزار آواز دارد

درون پرده دل راز دارد

در رحمت برویم باز دارد

کنون او در مکان ز آن راز دارد

ولی در لامکان اعزاز دارد

یاری که طریق ناز دارد

گر دل ببرد، که باز دارد؟

آن شوخ ز بهر کشتن ما

صد شیوه جانگداز دارد

در زلف بتان، مپیچ، ای دل

[...]

تا صحبت تو به ناز دارد

وز هرزه رویت باز دارد

از آن چشمان که هر سو ناز دارد

عجب ترکان تیرانداز دارد

گرت حسن هنر پرناز دارد

که یارد تا از آنت باز دارد

ولی چندان فریب و ناز دارد

که از شوخی ز کارم باز دارد

برهر کس که جای از ناز دارد

ز بس شوخی زکارش باز دارد

ولی پائی که بر گل ناز دارد

کجا پروای پا انداز دارد

قماش دلبری بزاز دارد

که بر دیبای چینی ناز دارد

عشق آن باشد که عاشق را زعالم باز دارد

کارش این باشد که جا اندر حریم راز دارد

غمزه جادوی خونریزش که گفتی ساحرست او

میکند سحری که میپنداریش اعجاز دارد

پسته بگشاید بشیر از ار بت شیرین دهانم

[...]

نازم آن سروِ خرامان را که از بس ناز دارد

دستهٔ سنبل مدام از شانه پاانداز دارد

رونما گیرد ز گل چون رو نماید در گلستان

بر عروسانِ چمن آن نازنین بس ناز دارد

ساختم با سوختن یک عمر در راهِ محبّت

[...]