ز دینار وز گوهران بار کرد

ازان سی شتر بار دینار کرد

نگون‌بخت را زنده بر دار کرد

سر مرد بی‌دین نگون‌سار کرد

یکی پیر موبد بران کار کرد

بیابان همه پیش دیوار کرد

بیاورد و با هدیه‌ها یار کرد

دگر را همه بار دینار کرد

صد اشتر ز گستردنی بار کرد

پرستنده سیصد پدیدار کرد

نخست آفرین بر جهاندار کرد

جهان را بدان آفرین خوارکرد

همان کشته را نیز بر دار کرد

بر آن دار بر مر ورا خوار کرد

صد اشتر ز گنج درم بار کرد

چو پنجه شتر بار دینار کرد

بدینسان چنین صد شتر بارکرد

از آن ده شتربار دینار کرد

تن خویش یک چند بیمار کرد

پرستیدن شاه دشوار کرد

بدان را بهَر جای سالار کرد

خردمند را سرنگونسار کرد

ولیکن چوهرمز مرا خوار کرد

به گفتار آهرمنان کارکرد

درفش کشانی نگونسار کرد

و زو جان لشکر پرآزار کرد

ازان صد شتر بار دینار کرد

صد اشتر ز گنج درم بار کرد

به جیحون پر از نیزه دیوار کرد

چو با گیو گودرز دیدار کرد

بیاورد و با خویشتن یار کرد

سر بدکنش پر ز تیمار کرد

چنان اختر خفته بیدار کرد

سر جادوان را نگونسار کرد

سبک مر فرستاده را خوار کرد

دل انجمن پر ز تیمار کرد

غم عشق در هر دو دل کار کرد

مر آن هر دو را زار و بیمار کرد

از بس شمار بوسه که دوش آن نگار کرد

با روزگار کار من اندر شمار کرد

دیدم شمار و بوسه ندیدم همی به چشم

بی می مرا از آنچه ندیدم خمار کرد

گفتم که بوسه دادی لختی نگار من

[...]