همه کار من با تو بیداد بود

دل دشمنان بر تو بر شاد بود

وزان سوی گودرز کشواد بود

چو گیو و چو شیدوش و میلاد بود

بجایی رسیدند کاباد بود

یکی خوب فرخنده بنیاد بود

کزیشان جهان یکسر آباد بود

بدانگه که اندر جهان داد بود

که گشتاسپ را سر پر از باد بود

وزان کار لهراسپ ناشاد بود

که بر من ز گشتاسپ بیداد بود

ز گفت گُرَزم اهرمن شاد بود

سپهدار خونریز و بیداد بود

سپاهش به بیدادگر شاد بود

که با تیر او گبر چون باد بود

گذر کرده بر کوه پولاد بود

یکی پور قیدافه داماد بود

بدین شهر فریان بدو شاد بود

همه بوم و بر باغ آباد بود

در مردم از خرمی شاد بود

ستایش نبرد آنک بیداد بود

به گنج و به تخت مهی شاد بود

کجا نام آن پیر خراد بود

زبان و روانش پر از داد بود

کجا نام او مهربنداد بود

ازان زخم شمشیر او شاد بود

کنیزک بدان حجره هفتاد بود

که هر یک به تن سرو آزاد بود

دل شاه کسری پر از داد بود

به دانش دل ومغزش آباد بود

ز روم وز هند آنک استاد بود

وز استاد خویشش هنر یاد بود

گر ایدون که هرمزد بیداد بود

زمان و زمین زو به فریاد بود

چو هرمز جهاندار و باداد بود

زمین و زمانه بدو شاد بود

که شاه آفریدون بدوشاد بود

که آن تخت پرمایه آزاد بود

هزار و صد و بیست استاد بود

که کردار آن تختشان یادبود