دلم زین خرّم و زان شاد باشد

ز مرو و موبدم کی یاد باشد

چو کار وی بدین بنیاد باشد

کسی دیگر ز من چون شاد باشد

مرا تا مرگ قارن یاد باشد

ز پیرایه دلم کی شاد باشد

مرا تا مهرت ایدون یاد باشد

کسی دیگر ز من چون شاد باشد

قرانی را که با این داد باشد

چو فال از باد باشد، باد باشد

تو را تا دل به خسرو شاد باشد

غریبی چون منت کی یاد باشد؟

چنین ملکی چرا بنیاد باشد

که گر باشد وگرنه باد باشد

چراغی را که ره بر باد باشد

نمی‌دانم که چون آزاد باشد

شرابی را که جانت شاد باشد

ز مخموری دلت آزاد باشد

که گر شاگرد، بد بنیاد باشد

نشان آفت استاد باشد

بود درویش کو دلشاد باشد

ز غمهای جان آزاد باشد

در این سه ماه عالم شاد باشد

ز خورشید این جهان آباد باشد

هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد

چو خاشاکی میان باد باشد

چو مرغ خانگی کز اوج پرد

چو شاگردی که بی‌استاد باشد

چه ماند صورتی کز خود تراشی

[...]

از دست تهی کرم نیاید

هر چند دلش جواد باشد

مسکین چه کند سوار چالاک

چون اسب نه بر مراد باشد

من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد

زین فتنه ها دلم را بسیار یاد باشد

بگذشت دی به شادی و امروز نامرادی

آری نه کارها را دایم مراد باشد

نزلی دگر طلب کن، ای دل، ز کویش ایرا

[...]

سخن باید که بر بنیاد باشد

که چون بی‌اصل رانی باد باشد

بسی گفتم ترا گر یاد باشد

که دم بی یاد جانان باد باشد

دل ویران بعشق تست معمور

جهان ای جان بعدل آباد باشد

خلاف عشق کردن کار نفس است

[...]

دلی کز دلبری ناشاد باشد

ز هر شادی و غم آزاد باشد

به عهد خویش استاد باشد

وفایش لیک بی بنیاد باشد

هویت مجمع‌الاضداد باشد

که از کل قیود آزاد باشد