کجا جنگ را پیش ازین ساختیم

ز اندیشه هرگونه پرداختیم

ز هر گونه گفتیم و انداختیم

سرانجام یکسر برین ساختیم

دگرگونه بود آنچ انداختیم

بریشان همی تاختن ساختیم

نخستین که ما رزمگه ساختیم

سخن رفت زین کار و پرداختیم

که ما رای پیوند او ساختیم

ز بیگانگی دل بپرداختیم

کنون زآتبین چون بپرداختیم

ز کوش و فریدون سخن ساختیم

جهان را از ایرج بپرداختیم

کنون رای و رَسم دگر ساختیم

خراسان چو ما تاختن ساختیم

ز تور و سپاهش بپرداختیم

چو از سوگ حارث بپرداختیم

به دلسوزگی رزم را ساختیم

ز کار فرامرز پرداختیم

ز کشمیر دیگر دری ساختیم

سرش را بر آنجای بفراختیم

چنو ساخت بر شاه ما ساختیم

نه در خورد بود اینکه ما ساختیم

ازین بود کز پیش نشناختیم

ای عشق در آفاق بسی تاختیم

تا از دل و دلدار برانداختیم

آخر حق صحبتی که با تست مرا

بشناس و همان گیر که نشناختیم

ز دارا سر تخت پرداختیم

سر تاج اسکندر افراختیم

چو دیوان بسی چاره‌ها ساختیم

از این دیو‌، خانه نپرداختیم

چو ما راه آن پرده نشناختیم

از آن پرده اینک برون تاختیم

گرچه در عشق تو جان درباختیم

قیمت سودای تو نشناختیم

سالها بر مرکب فکرت مدام

در ره سودای تو می‌باختیم

خود تو در دل بودی و ما از غرور

[...]

هرچه همه عمر همی ساختیم

در ره ترسابچه درباختیم

راهب دیرش چو سپه عرضه داد

صد علم عشق برافراختیم

رقص‌کنان بر سر میدان شدیم

[...]

نه بدانستیم و نه بشناختیم

نه زمانی نیز دل پرداختیم

ای دریغا جان بتن در باختیم

قیمت جان ذرهٔ نشناختیم