عتابت گر چه زَهر ناب دارد

گذر بر چشمهٔ نوش‌آب دارد

وان نافه که مشک ناب دارد

خون ریختنش چه آب دارد؟

چو ساقی دل ز می پر تاب دارد

کجا پروای خورد و خواب دارد

مژه چون دشنهٔ سیراب دارد

هزاران تشنه را بی خواب دارد

همه عالم تو گفتی آب دارد

جهانی رعشهٔ سیماب دارد

لبم گر شربت عناب دارد

وگر گیسوی من صد تاب دارد

دارد اگر صفائی دل از شراب دارد

روشن ترست شیشه گاهی که آب دارد

طینت که پاک باشد از می کشی چه نقصان

دریا چه شد که بر لب جام حباب دارد

از دل خطا نگردد مژگان کج نهادت

[...]

مرا درد آنچنان بیتاب دارد

که بختم آرزوی خواب دارد

از عکس رخش که تاب دارد

آیینه گلی در آب دارد

از خال، بیاض گردن او

صد نقطه ی انتخاب دارد

خواهد گردید کشته در عشق

[...]

شرم وحجاب مارا در پیچ وتاب دارد

خون خوردن است کارش تیغی که آب دارد

اندیشه رهایی نقش برآب باشد

در قلزمی که گرداب بیش از حباب دارد

گر خون شود دل سنگ چندان عجب نباشد

[...]

چرخ با من می ستیزد، طالع از من می گریزد

صبح محشر برنخیزد بختم از بس خواب دارد

در راه تو دل شتاب دارد

بیتاب تو گشته تاب دارد

از مستی چشم می پرستت

تا چشم پیاله خواب دارد

آه از دل آرمیده من

[...]

در دل خیال چشمش مست است و خواب دارد

دانسته عشق ما را بی اضطراب دارد

کی شرم می گذارد او را به صحبت من

تنها اگر نشیند از خود حجاب دارد

با دل کسی چه سازد وصل و شکیب تا کی

[...]

خوش آن تنی را که مو به موی شکنج زلفت بتاب دارد

خوش آن دلی را که آرزوی خیال رویت کباب دارد

سواد زلفت که جز دل آزاری از خم وی کسی ندیده

مگر نداند که بر غریبان پناه دادن ثواب دارد

گناه ما را چرا نپرسی بتاز چابک سوار نازت

[...]