دگر پیکرش در خوشاب بود

که هر دانه‌ای قطره‌ای آب بود

به شهر اندرون گرد مهراب بود

که روشن روان بود و بی‌خواب بود

همه جامه بر برش چون آب بود

نیازش به آسایش و خواب بود

تو گفتی همه تخت سهراب بود

بسان یکی سروِ شاداب بود

ز شب نیمه‌ای گفت سهراب بود

دگر نیمه آرامش و خواب بود

دران مرز شاه سپیجاب بود

که با لشکر و گنج و با آب بود

همان مادرم دخت مهراب بود

بدو کشور هند شاداب بود

میان بهی در خوشاب بود

که هر دانه‌ای قطرهٔ آب بود

رسیدند جایی کجا آب بود

چو هنگامه خوردن و خواب بود

دگر پانصد در خوشاب بود

که هر دانه‌ای قطرهٔ آب بود

دگر گنج پر در خوشاب بود

که بالاش یک تیر پرتاب بود

همش لشکر و پیل و اسباب بود

شب و روز با جنگ و با تاب بود

که پیوسته با مرز سقلاب بود

در و دشت او سبزه و آب بود

شمع آمد و گفت: این کرا تاب بود

کز آتش تیز بی خور وخواب بود

آبم کند آتش که به من بسته دلست

آتش دیدی که تشنهٔ آب بود

آن امامی کو حقیقت یاب بود

در میان بحر دین گرداب بود

گفت یا رب این چه فتح الباب بود

گوئیا بخت بدم در خواب بود

ماه را نور بی‌حساب بود

چون برابر به آفتاب بود

هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

یا مرگ بود به طبع یا خواب بود

آبی که ترا تیره کند زهر بود

زهری که ترا صاف کند آب بود

هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

یا مرگ بود به طبع یا خواب بود

آبی که ترا تیره کند زهر بود

زهری که ترا صاف کند آب بود

در جهان خاک ابر و آب بود

مظهر بخشایش وهاب بود