هو اجید حق اوجد الحق کلها

و ان عجزت عنها فهوم الا کابر

حملتمونی علی ضعفی بفرقتکم

ما لیس یحمله سهل و لا جبل

سلام رایح غادی

علی ساکنة الوادی

علی من حبه فرض

علی الحاضر والبادی

لک منی علی البعادنصیب

لم ینله علی الدنوحبیب

فعلی الطرف من سواک حجاب

و علی القلب من هواک رقیب

و فی ناظری هواک و قلبی

[...]

نوایب الدهرا دبتنی

و انما یوعظ الاریب

قد ذقت حلواً و ذقت مراً

کذاک عیش الفتی ضروب

ما مربؤس و لا نعیم

[...]

دنف یذوب بدائه

والموت دون بلائه

ان عاش عاش منغضاً

او مات مات بدائه

ارید لانسی ذکرها فکانما

تمثل لی لیلی بکل مکان

یناجیک سرقام فی القلب قایمة

علی فوت قلب فیک ضلت عزایمه

فکیف احتیالی فی ‌الذی انت طالب

اذا کنت خصمی بالذی انت حاکمه

همچون علم شیری پر کرده زیاد

گوئی عشقم و سیم نتوانم داد

سامرت صفو صبابتی اشجانها

خوف الهوی و غلبها نیرانها

یا احسن من دینار

اذا نقش بسم اللّه

و یا احسن من دیباج

اذا لبس بیت اللّه

یقول العاشق المسکین

[...]

اذا ادعی العارفون معرفةً

اقر بالجهل ذاک معرفتی

و من قال قادر بقدرته

ظهرت بالعجز ذلک مقدرتی

ومن رآی وجده و وصلته

[...]

تجمعنا بمعنی وافترقنا

برسم الاسم توقیف عجیب

فمعنانا بلا رسم ولکن

اسامینا لمعنا نارقیب

فمافی‌جمعنا «الا» الاصطلام

[...]

مرغ ایمانرا دو پر خوف و رجاست

مرغ را بی‌پر پرانیدن خطاست.

دعوی همت کسی کند کاو را

جان بلب آید زلال خضر ننوشد

گر بفرستد عزیز جامه مصرش

خرقه کند اختیار و جامه نپوشد

شرطست که چون مرد شوی درد شوی

خالی تر و ناچیزتر از گرد شوی

هر کو ز مراد کم کند مرد شود

کم کن الف مراد تا مرد شوی

خواهی که در اینزمانه مردی گردی

وندر ره دین صاحب دردی گردی

روزان و شبان بگرد مردان می گرد

مردی گردی چو گرد مردی گردی

با هر که نشستی و نشد جمع دلت

وز تو نرهید زحمت آب و گلت

زنهار ز صحبتش گریزان می باش

ورنه نکند روح عزیزان بحلت

صد سال در آتشم اگر رحل بود

آن آتش سوزنده مرا سهل بود

با مردم نااهل نباید صحبت

کز مرگ بترصحبت نا اهل بود

آنها که همی دهند از دیده نشان

در عین تحیراند و در بحر گمان

سریست نهان ز دیده عالمیان

آن را که نمودند به بستند دهان