یدان دو اسم را دان بالتقابل

بود فعل و قبولت گر تعقل

یکی اندر مقام فاعلیت

دگر باشد بوصف قابلیت

یکی باشد از آن دو اسم فاعل

[...]

تو یوم الجمعه دان وقت لقایت

پس از جمله فناها در بقایت

مراد از یوم جمعه در حصولت

بسوی عن جمع آمد وصولت

مراقب باش وقت جمعه بر جمع

[...]

هزاران شکر کین پاکیزه دیوان

رسید از عون ذوالطولم بپایان

ز حق می‌خواستم عمر و عنایت

که این منظومه آید بر نهایت

تفصل کرد و توفیق بیان داد

[...]

گردد اندر مدحت سلطان عشق

زبدة الاسرار هم دیوان عشق

هر متاعی را دکانی خود سزاست

زبدة الاسرار دکان فناست

بیا تاپی‌ زنیم‌ اینک‌ چو مردان

که‌ رفتند از چه‌ راهی‌ ره نوردان

طریقت‌ را به‌ تدبیری گرفتند

به‌ راه عشق‌ با پیری گرفتند

ز عالم‌ سایه‌ عنقا گزیدند

که‌ بر سرمنزل عنقا رسیدند

علی‌ آری خود آن عنقای ذات‌ است‌

که‌ در وی عقل‌ مرغان جمله‌ مات‌ است‌

دم از عشق‌ علی‌ زن گر که‌ مردی

[...]

زهی‌ احمد که‌ اسرار علی‌ گفت‌

به‌ خلقان دُّر تمجید علی‌ سفت‌

علی‌ در هر جهت‌ مقصود او بود

که‌ هم‌ سرمایه‌ و هم‌ سود او بود

دلیلِ‌ راه عشق‌ حیدری شد

[...]

شهنشاهان اقلیم‌ کرامت‌

خداوندان راه استقامت‌

بروج آفتاب‌ ذات‌ مطلق

که‌ یک‌ نورند، از یک‌ نور مشتق‌

از آنها برج اول بوتراب‌ است‌

[...]

مطلع دیوان اسرار قدیم

هست‌ بسم‌ ﷲ الرّحمن‌ الرّحیم

آن کتاب‌ ﷲ که‌ گنج‌ حکمت‌است‌

افتتاح او به‌ باب‌ رحمت‌ است‌

حق‌ چو چنگ‌ آفرینش‌ کرد ساز

[...]

پیش از این ایجاد، ذات ذو الجلال

کنز مخفی بود در عین کمال

و آن هویت بحر سرپوشیده بود

بر ظهور خویش ناجوشیده بود

شاهد ذات آن نگار پرده در

[...]

احمد(ص) صاحب‌ کمال با نسق‌

که‌ به‌ لولاک اومخاطب‌ شد ز حق

رشحه‌ ای از ابر فیضش‌ کاف‌ و نون

غرق بحرش علم‌ ماکان و یکون

شرع پاک حق‌ ز حق‌ منهاج اوست‌

[...]

اتّحاد جسم‌ احمد(ص) با علی‌(ع)

چون به‌ حدی شد که‌ آن داند ولی‌

بود رازی در دو یار مهر کیش‌

کآن ز حد جسم‌ و امکان بود بیش‌

وحدت‌ آمد مر مکان را تنگ‌ کرد

[...]

خه خه‌ ای طوطی‌ فکرت‌ بال من‌

کز پس‌ آیینه‌ گویی‌ حال من‌

سرّ سرپوشیده را سربسته‌ گو

شو مقیّد باز و حرف‌ از رسته‌ گو

بود جانت‌ گرچه‌ شکرخوار بس‌

[...]

طوطی‌ جان باز شکرخوار شد

حرف‌ از آن لب‌ گفت‌ و شکربار شد

گشت‌ از گل‌ منقطع‌ یکبارگی‌

شد شکرخوار از پس‌ گُل‌ خوارگی‌

تاکنون بودت‌ به‌ قولم‌ گوش جان

[...]

هرچه‌ گویم‌، عشق‌ از آن باشد فزون

مطلق‌ است‌ از کیف‌ و کم‌ و چند و چون

راست‌ گویم‌، عشق‌ مصداقش‌ حق‌ است‌

در حقیقت‌ عشق‌،حق‌ّ مطلق‌ است‌

بر ظهور عشق‌ خویش‌ آن ذات‌ پاک

[...]

باردیگر دار حاضر گوشِ هوش

خوش ز وحدت‌ نکته‌ای دیگر نیوش

نکته‌ای خوش بشنو از صاحبدلی‌

از زبان من‌ ز پیر کاملی‌

چونکه‌ چشم‌خارجی‌ هر جا بد است‌

[...]

جان چه‌ در دل بر فنا شد زآن سر است‌

جان عاشق‌ نیست‌ جان دلبر است‌

کشتگان کربلا عین‌ حقند

زآنکه‌ غرق عشق‌ هوی مطلقند

زین‌ سببشان در خطاب‌ و در سلام

[...]

ای مغنی‌ پرده ای دیگر نواز

چنگ‌ را کن‌ بر نوای عشق‌ ساز

کن‌ دمی‌ تألیف‌ نی‌ را در نغم‌

تا ز خود گردم مگر آن دم عدم

چون چو نِی‌ خالی‌ شدم پاک از خودی

[...]

چونکه‌ شاه عشق‌ را در کربلا

عشق‌ زد در دشت‌ جان بازی صلا

ظهر عاشورا در آن صحرای کین‌

دید خود را بی‌ کس‌ و یار و معین‌

مهره ای در نرد عشق‌ انداخته‌

[...]

ای دل عاشق‌ کجایی‌ هوش دار

مستی‌ اَر هم‌، بر سخن‌ روپوش دار

پرده را یکباره از مستی‌ مدر

جایِ مهری هم‌ گذار و کن‌ گذر

حرف‌ هایت‌ پرده را یکجا درید

[...]