چو بیخود شد دگر کس را نه بیند

مقام نیستی را بر گزیند

صفاتم کس ندیده کس نه بیند

اگرچه عقل بسیاری نشیند

نمودار است رویش باز بیند

پرستیدن اگر صاحب یقیناند

همه در این کتب پیدا ببیند

ازو مقصود هر دو کون چیند

دهم توفیق دیدارم ببیند

ابا من در میان جان نشیند

هر آن کو راه پیغامبر گزیند

یقین اندر جهان او بد نبیند

خوشا آنکس که جز ما کس نبیند

یقین ذات ما را برگزیند

کجاعاقل در این کشتی نشیند

که عاقل نیز آن دریا نبیند

چو نقش من دگر عالم نبیند

کسی داند که او جانان گزیند

بسوزد آتش اینجا هرچه بیند

کسی هرگز در این آتش نشیند

که جان بسپارد و ما را به بیند

ابا ما او در این خلوت نشیند

جمال من درون جان ببیند

همه با من ز من در من نشیند

جمال من کسی اینجا ببیند

که با من خیزد و با من نشیند

بچشم سر جمال من نبیند

چه گر بسیار درخلوت نشیند

بسی در ماتم صورت نشیند

که تا آخر دمی معنی گزیند

ز نور خویش نابودی گزیند

بجز یکی حقیقت حق نبیند

بداند راز چون منصور بیند

درون خانقه با او نشیند

غم جانان خورد در خون نشیند

بجز او در همه غیری نبیند

ز تقوی باطنت پاکی گزیند

اگر دید تو جز باکی نه بیند

چو چشمت روی آن هستی ببیند

سخنهای منت، در جان نشیند