دیو دین را ز اعتماد به قول

منهزم کن به سیلی لاحول

عبداللّٰه رواحه یارِ رسول

کرده بودی ورا رسول قبول

این یکی عیسی آن دگر خرِ سول

این سیم خضر و آن چهارم غول

ظاهر و باطنم به تو مشغول

گشت و شد از جهانیان معزول

گفت گر شد دلت به من مشغول

شد وجودم دل ترا مبذول

ور وجودت به من بُدی مشغول

نبدی غیر من برت مقبول

به مکافات آن شوم مشغول

تا که از سر برون کنی تو فضول

سیم دارد ترا چنان مشغول

که نترسی تو از خدای و رسول

می‌نخواهی جهان ولیک به قول

ای همه قول تو نجس چون بول

خلقی از عمر خود شده معزول

تو بدین عمر مختصر مشغول

شده در نار قاتل و مقتول

رفته با مرتبت به نزد رسول

آن وشاقان پر فغان و فضول

شده بر لهو یکدگر مشغول

از طبیب ار نهان کنی تو اصول

به نگردی بماندی معلول

هست خالی ز عیب و نقص و فضول

ملک محمود و خاندان رسول

بود سلطان در آن زمان مشغول

سخنِ پیرزن نکرد قبول

طینتش بر وفای دین مجبول

طیبتش در صفای دل مشغول

باد تا باد شکل خط همه طول

به خدای و خدایگان مشغول

نه به کس میل و نه ز کسب ملول

چون پیمبر به علم دین مشغول

شربت شرع دین ز باغ رسول

از نسیم قبول کرده قبول

شربت شرع و دین ز باغ رسول

از نسیم فتوح کرده قبول