ترا این هر سه جوهر هست موصوف

وز ایشان رازها اینجاست مکشوف

همه اسرارها اینجاست موصوف

ولی باید کسی در سرّ مکشوف

پادشاهی و کریمی و رئوف

هم عطا بخشی و هم فرد و عطوف

ای کریمی که عیال کف دربار تواند

هر که در عالم روزی بکرم شد موصوف

هفت اندام فلک گشت پر از چشم و چراغ

زانکه پیوسته بدیدار تو باشد مشعوف

عالم لطف تو چون طبع خواصست انیس

[...]

باز در گوشش دمد نکتهٔ مخوف

در رخ خورشید افتد صد کسوف

لوح را اول بشوید بی وقوف

آنگهی بر وی نویسد او حروف

عقل فرعون ذکی فیلسوف

کور گشت از تو نیابید او وقوف

رخت مانده بر زمین در راه خوف

تو پی اشتر دوان گشته بطوف

می‌شمارد می‌دهد زر بی‌وقوف

تا که خالی گردد و آید خسوف

بس بلا و رنج بایست و وقوف

تا رهد آن روح صافی از حروف

وقت تنگ و فرصت اندک او مخوف

در بغل زد هر چه زودتر بی‌وقوف

این الم و حم این حروف

چون عصای موسی آمد در وقوف

ای بسا زراق گول بی‌وقوف

از ره مردان ندیده غیر صوف

حکم و تقدیرش چو آید بی‌وقوف

عقل کی بود در قمر افتد خسوف

عشق وصف ایزدست اما که خوف

وصف بندهٔ مبتلای فرج و جوف

در چنین راه بیابان مخوف

این قلاوز خرد با صد کسوف

گشت اسرار از او چنان مکشوف

هر مریدش گذشت از معروف

عمر کان نیست با خدا مصروف

ضایع است، آخِرَت شود مکشوف

چون در ایشان فتد خسوف و کسوف

پر شوند از ظلام صحن و سقوف

آن وطنگاه و موضع مألوف

وان سخنهای بی ظروف حروف