درون شد شاه ما چون مغز در پوست

فرو شد تیر دشمن در دل دوست

بگمانش که بود هدیه دوست

ارمغانی است که شایسته اوست

پرده زین راز برفکن ای دوست

که نگنجم ز حیرت اندر پوست

درین نغز هنگام ما را نکوست

که با یکدیگر یار باشیم و دوست

فردی و دو زوج و فردی عقله کیوانی نحوست

برده دغم نار و خاکش داده گرمی با یبوست

اندکی زان شده است هدیه دوست

مابقی مانده همچو مغز بپوست

ندانی که خرگوش بس تندخوست

نماند دگر در درخت تو پوست

زر و گوهر اندر کف راد اوست

که هم کاردان است و هم کاردوست

اندکی زان شده است هدیه دوست

مابقی مانده همچو مغز به پوست

خاور که آسمان بکمند خیال اوست

از خویشتن گسسته و بی سوز آرزوست

در تیره خاک او تب و تاب حیات نیست

جولان موج را نگران از کنار جوست

بتخانه و حرم همه افسرده آتشی

[...]

ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست

چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست

گاهی به برگ لاله نویسد پیام خویش

گاهی درون سینه مرغان به های و هوست

در نرگس آرمید که بیند جمال ما

[...]

بدن وامانده و جانم در تک و پوست

سوی شهری که بطحا در ره اوست

تو باش اینجا و با خاصان بیامیز

که من دارم هوای منزل دوست

گرفتم حضرت ملا ترش روست

نگاهش مغز را نشناسد از پوست

اگر با این مسلمانی که دارم

مرا از کعبه میراند حق او ست

خاور که آسمان بکمند خیال اوست

از خویشتن گسسته و بی سوز آرزوست

در تیره خاک او تب و تاب حیات نیست

جولان موج را نگران از کنار جوست

بتخانه و حرم همه افسرده آتشی

[...]

آرزو جانِ جهانِ رنگ و بوست

فطرتِ هر شیٔ امینِ آرزو ست

زندگی سرمایه‌دار از آرزوست

عقل از زائیدگانِ بطن اوست

مهر را آزاده رفتن آبروست

عرصه ی آفاق زیر پای اوست

تا خرد پیچیده تر بر رنگ و بوست

میرود آهسته اندر راه دوست

جوهر او چیست یک ذوق نموست

هم مقام اوست این جوهر هم اوست

محملی نی ، حالی از احوال اوست

محملش خواندن فریب گفتگوست