نمی شد گر بدی تدبیر تو خوب

برادر گشته خواهر خوار و معیوب

که اکنون گشت سگریو از تو مغلوب

همین دم باز آمد، نیست این خوب

دلبر سنبوسه پز کردم دکانش رفت و روب

نرم کردم استخوانهایش به ضرب قیمه کوب

راه آهنگر سپر کردم به مژگان رفت و روب

خانه من رفت و گفتا آهن سردی مکوب

از خون جگر نیست تهی شیشه عاشق چون دیده یعقوب

پیوسته به درد است رگ و ریشه عاشق همچون تن ایوب

گویم به تو امروز اندیشه عاشق از طره محبوب

زاری و زرو زور بود پیشه عاشق یا رحم ز مطلوب

ای ز شرم رخ تو ساخته خورشید غروب

کرده سنبل به سر زلف رهت را جاروب

همه جای تو به جا و همه انداز تو خوب

می بده، می بستان، دست بزن، پای بکوب

دکانش پاک همچون چشم یعقوب

ندارد احتیاج آب و جاروب

کف صورتگران را بسته بر چوب

قلم در راه او گردیده جاروب

هرکجا غالب است حکم وجوب

شد قبولش وجوب را مرغوب

مجمع البحرین امکان وجوب

پرده دار خلوت غیب الغیوب

یا ضیاءالقلب یا نورالقلوب

یا مزیل الهم کشاف الکروب

تا نبلعیده تورا ای مرد خوب

سنگ برگیر و سر آن را بکوب

گفتی که نشد خوب که گشتی مغضوب

بد شد که به شاه از تو شمردند عیوب

ای خواجه: ترا چه با من و خواجه من؟

من دانم و وان که بد کند با من و خوب

ز خدمت، کار هر کس می شود خوب

که ناخدمت بود مردود و معیوب

کنیزان دگر از پی قوی کوب

به سنگ دمشت وحشت و آجر و چوب

چو کردش چون گل فخارگان خوب

غبار تن به پای کین لگدکوب

ابوالقاسم خورد می، من خورم چوب

زند یغما پیاله، من خورم کوب

نه سنگی رها شد ز چنگش نه چوب

که نه پوست درگشت و نه مغز کوب

کردار بدان نیاید از خوب

خوبست هر آنچه کرد محبوب

بر طالب کعبه خستگی نیست

چون پرده کشد جمال مطلوب

بر طالب کعبه خستگی نیست

[...]

دلهای پر از غبار و آشوب

هرگز نشود مقام محبوب