هر که جانی بودش در بدنی

گر شود هر سر مویش دهنی

دل شود زنده ز بیخویشتنی

نه ز پر علمی و بسیار فنی

آمد از شاه تو را کن مکنی

که در آن نیست خرد را سخنی

ره بری ره سپری گام زنی

پای مرد تو به هر انجمنی

عنکبوت ار نیی از طبع دنی

تار اسباب به هم چند تنی

گفت حاشا که چنان خوش وطنی

گردد آرامگه پیرزنی

نیست از اطلس اکسون سخنی

همچو فانوس کم از پیرهنی

چو در عقل و دین نیستش روشنی

حذر کن که با وی کنی دشمنی

به آهن چو ره یافت زو روشنی

به آیینگی آمد از آهنی

چو واپرداخت جانش زان تمنی

شد از صورت، دلش جویان معنی

صد هزاران سال اگر طاعت کنی

ور تو عمری در ریاضت بر تنی

بط چه باشد حرص دنیای دنی

جوجه باشد حال دنیای غنی

بر خلافش کن هر آنچه می کنی

تا رهی از مکر آن دیو دنی

اصل طاعات و عبادات سنی

شد خلاف نفس آن دیو دنی

هست از تعلیم استاد او غنی

عین نور است او چه حاجت روشنی

تاکند ما را فراموش آن دنی

تا نبیند او ز رویم روشنی

کامل ار با تو کند صد دشمنی

می فزاید زان عدوات روشنی

با اسیری چون امیری می کنی

در میان صد پرده هر ساعت تنی

بر سر ره بد نشسته گلخنی

تا مگر تابد ز رویش روشنی

از میان برخیزد این ما و منی

پس گدا گردد بحق شاه و غنی