چو آن دید گشتاسپ برخاست و گفت

که اکنون هنرها نشاید نهفت

ز میرین و اهرن برآشفت و گفت

که هرگز نماند سخن در نهفت

سرافراز قیصر به گشتاسپ گفت

که اکنون جدا کن سپاه از نهفت

چو گشتاسپ الیاس را دید گفت

که اکنون هنرها نباید نهفت

شب آمد پر اندیشه پیچان بخفت

تو گفتی که با درد و غم بود جفت

زریر ستوده به لهراسپ گفت

که این راز بیرون کشیم از نهفت

که شاید بدن این سخن کو بگفت

جز از راستی نیست اندر نهفت

چو برخاست قیصر به گشتاسپ گفت

که پاسخ چرا ماندی در نهفت

زریر خجسته به گشتاسپ گفت

که بادی همه ساله با بخت جفت

ازان کردهٔ خویش پوزش گرفت

بپیچید زان روزگار شگفت

کنون من بگویم سخن کو بگفت

منم زنده او گشت با خاک جفت

پس این زردهشت پیمبرش گفت

کزو دین ایزد نشاید نهفت

درفش فریدون به دندان گرفت

همی زد به یک دست گرز ای شگفت

برآمد برین رزم کردن دو هفت

کزیشان سواری زمانی نخفت

چو ترکان بدیدند کارجاسپ رفت

همی آید از هر سوی تیغ تفت

چنین گفت هرگز که دید این شگفت

دژم گشت وز پور کینه گرفت

چو آن بانگ بشنید آمد شگفت

بپیچید و خندیدن اندر گرفت

بشد همچنان پیش خاقان بگفت

به رخ پیش او بر زمین را برفت

سخن چون بدین گونه بایدت گفت

مگو و مکن طبع با رنج جفت

بماندند یکسر ازو در شگفت

که این پیر شمشیر چون برگرفت