راستی هرکه زاد مهتر شد

توبه کن گو گرش میسّر شد

نظر راستی مؤثر شد

ور نه شیخ از چه واقف سرّ شد

تا جان مرا از لب لعل تو خبر شد

قوت دل ریشم همگی خون جگر شد

گلگون شده بد روی من از اشک عقیقی

از خاک درت کاه رخم باز چو زر شد

صاحب نظری هست مسلم به من، ای جان

[...]

بخواب اندر مگر موشی شتر شد

ز پری تنش دل نیز پر شد

به گوش او که این گفتار در شد

تو گوئی در تنش جان دگر شد

چو خون خضر خان در خاک در شد

ز خونش هر گیا خضری دگر شد

افسانهٔ خواب چون به سر شد

بیداری هجر پرده در شد

رنگ پوش دروغ چون پر شد

عقد خرمهره رشتهٔ در شد

شبی بلطف ز پیر خرد بپرسیدم

بدانخیال که در خاطرم مصور شد

که رنج محنت ایام و حادثات زمان

همه برای من اندر جهان مقرر شد

بعمر خویش ندیدم که یک مراد مرا

[...]

چو سِیرِ حبّه بر خطِّ شجر شد

ز نقطه خطّ، ز خطّ دَوْری دگر شد

ز شاهد بر دل موسی شرر شد

شرابش آتش و شمعش شجر شد

چو گشت او بالغ و مرد سفر شد

اگر مرد است همراه پدر شد

چو شهوت در میانه کارگر شد

یکی مادر شد آن دیگر پدر شد

چونکه با روزن او برابر شد

مدرک قرص چشمۀ خور شد

شبهۀ او که منشأ شر شد

با جوابش بسی مکرّر شد

زخاک کوی توبوی هوا معطر شد

ز نور روی تو شب همچو مه منور شد

چو عشق تو بزمین زآسمان فرود آمد

زمین زشادی آن تا بآسمان برشد

بیمن عشق تو دیدم که روح پاک چوطفل

[...]

ز هر سو دشمنانم را خبر شد

حدیث ما به هر جائی سمر شد

چو خصمان را از این معنی خبر شد

حکایت بعد از این نوع دگر شد

طبع تو کمال کیمیایی است

کز وی سخن تو همچو زر شد

دیوان تو دی یکی همی خواند

دیدم که دهانش پر شکر شد

رمید دل ز من خسته پیش دلبر شد

دماغ جان ز سر زلف او معطّر شد

چو روی آن بت رعنا بدید از سر شوق

ز جان غلام رخ یار ماه پیکر شد

اگرچه زلف سیاهت به شب رهش گم کرد

[...]