نه آن بادی که از وی بوی بردی

جهان از بوی او خوش بوی کردی

پس آنگه تو به جای من چه کردی

بکشتی وانچه کشتی خود بخوردی

جزین از تو چه کار آید که کردی

که همچون کرگسان مردار خوردی

منم آن چشمه کز من آب خوردی

چو خوردی چشمه را پر خاک کردی

نه بس چندین که آب من ببردی

نه بس چندین که ننگم برشمردی

مرا چندین به زشتی نام بردی

چنان دانم که خوبی یاد کردی

نگر تا تو به جای من چه کردی

به زشتی نام خوبم چند بردی

چه بفزودت بدان زشتی که کردی

مرا چندین به زشتی برشمردی

ترا سودی نیامد زانکه کردی

بدیدی آن گمان بد که بردی

ببر نازم که جانم هم تو بردی

مدارا کن که غارت هم تو کردی

بدو گفت اینکه کردی خوب کردی

نمودی راستی و شیر مردی

تو همواره چنین در رنج و دردی

به غم خوردن قرارم را ببردی

مدارا با خرد بسیار کردی

بلا از بهر دل بسیار خوردی

چو این نامه بخوانی بازگردی

سه روزه ره به روزی درنوردی

نه با من چند باره عهد کردی

که هرگز روزی از من برنگردی

جهان را از وفا پردخت کردی

برفتی هم وفا با خود ببردی

گهی در پیش یزدان لابه کردی

گناه کرده را تیمار خوردی

یقینم حاصله که هرزه گردی

ازین گردش که داری برنگردی

بروی مو ببستی هر رهی را

بدین عادت که داری کی ته مردی

ای شاه ز شاهان که کند آنچه تو کردی

در ملک به شاهی ز همه شاهان فردی

آنجا که می و بزم بود اصل نشاطی

وانجا که صف رزم بود مرد نبردی

جان پدر و جان برادر به تو شادست

[...]

ای راه ترا دلیل دردی

فردی تو و آشنات فردی

از دام تو دانه‌ای و مرغی

در جام تو قطره‌ای و مردی

بی روی تو روح چیست بادی

[...]