کیمیا چیست سر فدا کردن

دائماً رو بمرگ آوردن

زانکه ایمان به غیب آوردن

طاعت حق در این جهان کردن

کی توانی صفات او کردن

تا نبری تو نفس را گردن

تا چند بود دل به ریا پروردن

در باده نهم سر پس از این تا گردن

تا تو برهی ز غیبت من کردن

من باز رهم ز باده پنهان خوردن

ای عادت تو به باده جان پروردن

می خور که ملامتت نخواهم کردن

می چون به لبت رسد ز شرم آب شود

پس باده تو را حلال باشد خوردن

حیف باشد زمان تلف کردن

چون بهایم به خفتن و خوردن

نمیتوان دل یاری زخود بیازردن

نه نیز هم دل خود را ز غیر آزردن

میان این دو دلم نیست حاصلی دیگر

مگر مناظره ای کردن و غمی خوردن

مگر به چاره بر لب کشند جان مرا

[...]

تا نگویی تو ندانم که چه باید کردن

هر چه گویی بنهم حکم قضا را گردن

به تو دادیم همه جان و جهان و دل و دین

جان به نوباوه نشاید سوی جانان بردن

ای همه شادی جان ها به جمال رخ تو

[...]

توبه کردم که دگر توبه نخواهم کردن

باش گو چون رگ جان خون رزم در گردن

باده گر رنگ جگر دارد جان پرورم است

کار من چیست جگر خوردن جان پروردن

من اگر خون نخورم از رگ جان و دهنش

[...]

نخواهم هرگز از می توبه کردن

نمی ترسم ز خون رز به گردن

به روی دوستان تا می توان خورد

نخواهم اندُهِ بی هوده خوردن

اگر صد سال خواهم در جهان بود

[...]

مرا به فخر بود طوق فقر در گردن

خطا بود به نعیم خسان طمع کردن

ز لحم خوک غذا ساختن بسی بهتر

که جان و تن به طعام یتیم پروردن

به گلخن از پی نان ریزه راستی به از آن

[...]

عاجز آمد ز حجّت آوردن

تاب بسیار داد بر گردن

ماجرایی به مجلس آوردن

با جوانان مخالطت کردن

زهی رسم بناگوشت گل اندر سبزه پروردن

حرامت باد بی یاران می اندر ساغر آوردن

لطافت گویم آن یا حسن یا خود آدمی کشتن

شمایل خوانم آن یا شکل یا خود مردم آزردن

چه رویست آن، تعالی الله که نتوان زیستن بی او؟

[...]

بس آن به کادمی در جان سپردن

بقای خضر یابد بعد مردن

نشاید نیشکر با پیل خوردن

نه در تگ با صبا تعجیل کردن

که تا جان در تن است و سر به گردن

نخواهیم از درت سر دور کردن

باستقبال مرگ از تیغ خوردن

همی شد پای کوبان سر ز گردن

مردانه توانش نام کردن

کاو بار کسی کشد به گردن

چار در شهر روز می خوردن

شب خرابی و جنگ و قی کردن