اگر ز تیغ کند روزگار افسر تو

برون نمی رود این باد نخوت از سر تو

ز سرکشی تو نبینی به زیر پا، ورنه

به لای نفی بنا کرده اند پیکر تو

ای چرخ چه غم ز اختر تو

در گردن کهکشان سر تو

زاری نکنم اگر بمیرم

از بهر مراد بر در تو

خرد است به چشم همت من

[...]

نگردم باز محروم از در تو

ز تو انعام خواهم در خور تو

هر چند نیارم آمدن در بر تو

از ضعف فتاده‌ام به خاک در تو

شادم که به کام دل توانم گردید

در زیر لب آهسته به گرد سر تو

بی‌شناسائیم برادر تو

شد چنین خوار در برابر تو

ای پشت پناه اهل ایمان در تو

تو قنبر قنبری و من قنبر تو

باشد از سایه ات هما فیض اندوز

تا سایهٔ مرتضی بود بر سر تو

منفعلم برکه برم حاجت خویش از برتو

ای قدمت بر سر من چون سر من بر در تو

آینهٔ‌کون و مکان حیرت سیر چمنت

ساغر رنگ دو جهان حسرت گرد سر تو

تاب جمال تو ز کس راست نیاید ز هوس

[...]

لیک در ذات حق تفکر تو

نفزاید به جز تحیر تو

یا رب! یکی از عباد زورآور تو

آمد بدر حجره، که چون شدزر تو؟!

من آمده ام بمسجد از بیم اکنون

او بر در من نشسته، من بر در تو

گر سر ببرندم نکشم پا ز در تو

پروای سر خویش ندارم به سر تو

در راه تو آن خاک نشینم که نخیزد

گر خاک شوم خاک من از رهگذر تو

بسیار کم افتد نظر لطف تو با من

[...]

خرابی آسمان از کشور تو

ثوابت ماندگان لشکر تو

چون ز عهدِ جوانی از درِ تو

به درِ کس نرفتم از برِ تو

ادریس به درس چاکرِ تو

تاریخ شناس اخترِ تو

داوود مغنّیِ درِ تو

جم صاحب جیشِ لشکر تو

چونان که مرا رقیب کین پرور تو

ز اقسام فنون فکند دور از در تو

از دور سپهر امید دارم که چو من

او هم روزی جدا فتد از بر تو

که پاره پاره ز کین کرده است پیکر تو

نخورده غصه به حال سکینه خواهر تو

گهی دل روبروی انور تو

گهی چون گیسوان پشت سر تو

بتا فایز نمی داند معین

که تو پیش دلی یا دل بر تو

تیغ بیداد که بشکافته از هم سر تو

سرخ از خون سرت کرده رخ انور تو

پاره پاره که نموده است ز کین، پیکر تو

داغ مرگت که نهاده به دل مادر تو

چرا؟ ازتن جدا گشته سر تو

چرا؟ صد پاره گشته پیکر تو

آمده به امن سکینه‌ای برادر بر سر تو

تا ببوسد جای زهرا جده خود حنجر تو

شکوه شمر ستمگر را کند اندر بر تو

برنمی‌دارد دل از جسم شریفت دختر تو