تا درآمد به عالم فانی

بود شرع رسول را بانی

گفت زاهد تو این نمی‌دانی

چون به بیهوده زاهدم خوانی

دین به دنیی مده که درمانی

صید را چون سگان کهدانی

بنشاند ز جهل و کشخانی

پدر پیر را به دربانی

از گناهان لوطی و زانی

خشک شد چشم ابر نیسانی

حرمت صومعه تو می‌دانی

بر تو مانده‌ست و بس مسلمانی‌»

تو مده مر عیال زا نانی

دیگران داده مر ورا جانی

هر کجا هست ره فرادانی

بنده گشتست از پی نانی

از پی شعر کو سخن دانی

بهر سیمرغ کو سلیمانی

هر بیان آفتاب برهانی

هر سخن فردخانهٔ جانی

چون کنم عقد گوهر از کانی

روح قدسی درو دمد جانی

گفتش ای زن مرا به نادانی

مفلس و قلتبان چرا خوانی

من چه گویم تو خود نکو دانی

که نگردم خجل چو برخوانی

تو که بر دین شرع برهانی

به سرِ من که جمله برخوانی

ای پناه همه مسلمانی

رافع بن علی شیبانی

تاج دینی و از مکارم تو

همه اصحاب دین بآسانی

در معالی بلند مرتبتی

[...]

در آمد از غم تو ، ای بخوبی ارزانی

بکار من چو سر زلف تو پریشانی

کنم بطبع فدای تو دیده و دل و جان

که تو عزیزتر از دیده و دل و جانی

بنفشه زلفی و گل خدی و چه می گویم؟

[...]

زهی جاهت فریدونی ، زهی ملکت سلیمانی

به عون تو مسلم شد ز هر آفت مسلمانی

غلط گفتم ، خطا کردم، کجا آید به چشم اندر

تو را جاه فریدونی، تو را ملک سلیمانی؟

نجوید دهر جز از رسم تو آثار فرخنده

[...]

ضیاء الدین، ترا در کامرانی

هزاران سال بادا زندگانی

وفاک الله نائبة اللیالی

وصانک من ملمات الزمانی

تو آن صدری که در صدر تو یابند

[...]

من همان گویم کان لاشه خرک

گفت و می کند بسختی جانی

چه کنم ؟ بار کشم ، راه روم

که مرا نیست جزین درمانی

یا بمیرم من و یا خر بنده

[...]

هم بجمال و کمال و هم بجوابی

کس بپدر ماند اینچنین که تو مانی

هر که ترا دید سعد دولت پنداشت

گرچه نماندست وی تو دیر بمانی

آینه سعد دولت است جمالت

[...]