چو برخیزی تو، بنشیند سلامت

چو بنشینی تو، برخیزد قیامت

بگو کز چیست این چندین مقامت

بیا چون گشت چل روزی تمامت

چنان برخاست ازعالم قیامت

که دیو آنجا گرفت از بیم اقامت

ترا از ماه تا ماهی تمامت

غم آن ماه و آن ماهی حرامت

نیارم راز دل گفتن تمامت

که روزی بایدم همچون قیامت

برانگیخت از جهان، شور قیامت

که عاشق را که کرد آخر ملامت

همه دل بردن من بود کامت

برامد کام دل آخر تمامت

چو ره برداشت شاه سرو قامت

ازو برخواست از هر دل قیامت

درین ماتم برانگیزان قیامت

که ننشیند چنین جایی ملامت

برامد تند بادی بی سلامت

جهان پر شور شد همچون قیامت

چو من گفتم تو برخوانش تمامت

مراست این یادگاری تا قیامت

تنش را خواب خوش ده در سلامت

دلش بیدار گردان تا قیامت

نبی گفتا علی باشد امامت

بگوید با تو اسرار قیامت

بود در مال تو حق امامت

که گیرد دستت او اندر قیامت

شفیعت خصم گردد در قیامت

ندارد سود آنگاهی ندامت

کند زان توشهٔ راه قیامت

در آن ره یابد از آفت سلامت

بده در راه شرعم استقامت

که تا یابم در آن امن و سلامت

ترا من برگزیدم از مقامت

بتو بخشم همه روز قیامت

ترا از عشق بد چندین ملامت

که خوردی حسرت و رنج و ندامت

همه عشق است عشق اندر تمامت

کند هر لحظه صد شور و قیامت