همیگفتم در آن شب زنده داری

در آن بی‌یاری و بی‌غمگساری

عروس مهر رفت اندر عماری

مقرر گشت بر شب پرده‌داری

بهم خوش بود ما را روزگاری

به وصلش داشتم خوش کار و باری

وگر خواهی ز محنت رستگاری

بکمتر زان قناعت کن که داری

وگر در چاه نفس افتی به خواری

تو معذوری که بینائی نداری

مکن با دلبران پیوند یاری

مکن با جان خود زنهارخواری

شبی چون شام در فریاد و زاری

به صبح آوردم اندر نوحه کاری

پس از نالیدن و فریاد و زاری

بدو گفتم ز روی بیقراری

ز روی مردمی وز راه یاری

دمی بازم رهان زین نوحه‌کاری

سلامی طیرهٔ مشگ تتاری

سلامی رشگ گلبرگ بهاری

رسان ای خوش نسیم نوبهاری

حدیثم عرضه دار از روی یاری

نگارینا به حق دوستداری

دلاراما به حق جان‌سپاری

بیابم از فراقت رستگاری

نباید بردت از من شرمساری

صبا از روی لطف و راه یاری

چو پیغامم سراسر عرضه داری

ز روی بیدلی و بیقراری

همی مویم همی گویم به زاری

دو هفته هفتصد بکر از عماری

برآوردم چو خاطر کرد یاری

با من این بودت ز اول شرط باری

کآخر الأمرم به یاد همه نیاری

بسکه با شوریدگان چون زلف مشکین

عهد بستی و شکست از بیقراری

با رقیبان گرانجان بیش منشین

[...]

تو چشم آنکه حق بینی نداری

وگر نه هرچه بینی حق شماری

مکن بب غریق ای زاهد خشک

کزین دریا تو چون خس در کناری

از احوال درون دردمندان

[...]

نو درد نداری و رخ زرد نداری

ای عاشق بیدرد چه نالی و چه زاری

دلها برد آن آه که از درد برآرند

فریاد ز آهی که نور بیدرد برآری

رخساره بخون مژه بنگار دم نقد

[...]

من کیستم که ورزم سودای چون تو باری

حیف أبدم که گردی مشغول خاکساری

کار خود است ما را بار غمت کشیدن

خوش وقت آنکه دارد زین نوع کار و باری

گفتم به خاک پایت باشم رفیق لیکن

[...]