پی اثبات دین کردگارش

هویدا نفی شرک از ذوالفقارش

بر بند میان بذوالفقارش

بگشا گره از میان کارش

هر آیت و منقبت که داری

در پیش بنه بیادگارش

گیسو بگشا ز چین و تابش

[...]

پس نگاهی سوی پای افزارش

کرد و شد رنجه از آن دیدارش

هان بگیرید ز سر دستارش

سر بکوبید ز پای افزارش

یمن است و یسار در کنارش

چون کار یمین کند یارش

اگر بر قاصد نظاره بخشد رخصت بارش

بساط خرمن هستی بسوزد برق دیدارش

مرا شد سایه شمشاد از بال هما بهتر

که باشد بخت من وابسته زلف نگونسارش

شب هجرش ندارد صبح از سامان استغنا

[...]

جراحت‌ها به دل دارم من از مژگان خونخوارش

طبیبا مرهم از وصلش بنه دیگر میازارش

حیات مرده صدساله بخشد لعل دُربارش

به دردی من گرفتارم که غیر فکر دیدارش

هوای آن دو زلف عنبرین و چشم خمارش

[...]

هر که را با سرِ زلفِ سیه افتد کارش

چون سیه کاران آشفته بود بازارش

دی ز کف برد دلم دلبر کی کز درِ حسن

سِجده آرند بتانِ چِگِل و فَرخارش

واعظ ار بیند یک بار دو چشمِ سیهش

[...]

پر و پایی نداشت گفتارش

خفت و تا صبحدم همین کارش

داد پیغام تا مگر یارش

آید آنجا ز بهر دیدارش

هرکه با ظالمان بود کارش

حق بدیشان کند گرفتارش

هرکه زر داشت زار شدکارش

گشت رخ زرد همچو دینارش

نشود ابن سعد سالارش

نیز شمر لعین جلودارش

چون صمیمانه بود اطوارش

عجب آمد مرا زگفتارش

دلم بیمار و یاد چشم بیماری پرستارش

پرستاری چنین یارب چه باشد حال بیمارش

گرفتارم بتار طرهٔ طرار دلداری

که درهر جا دلی پیدا شود باشد گرفتارش

بنایی کوهکن بگذاشت اندر بیستون از خود

[...]

تازه شد بهار عاشق از جمال گل عذارش

وان که نوگلی ندارد، چون خزان بود بهارش

نغمه برکشیده بلبل، لاله خفته در کنارش

وان که نوگلی ندارد چون خزان بود بهارش