زمام اختیار از کف نهاده

عنان خود به دست غیر داده

که ای شاهان به راهت سر نهاده

رسول روم بر در ایستاده

سپر را بخیه‌ها از هم گشاده

گریبان وار بر گردون فتاده

ز توسن گشت خسرو هم پیاده

چو او را دید رو بر ره نهاده

منم در راه تو از پا فتاده

به طوق خدمتت گردن نهاده

به هوش خود چو آمد شاهزاده

بدید از دور ناظر اوفتاده

نظر کردند سوی شاهزاده

ز اسب خویش دیدندش پیاده

چو شد نزدیک ایشان شاهزاده

همه گشتند از توسن پیاده

رخ خود ماند بر در شاهزاده

که‌ای در عرصه‌ات شاهان پیاده

به سوسن از هوا شبنم فتاده

شده هر برگ تیغی آب داده

به بالینش نشسته شاهزاده

ز غم سر بر سر زانو نهاده

در او ناسفته گوهرها نهاده

طلسمش تا به اکنون ناگشاده

به آن خاری که در صحرا فتاده

دوای درد بیماری نهاده

از آن ده خادم ده جا ستاده

مهیا هر چه فرماید اراده

ز بیرون هر چه برقع برگشاده

در آن آیینه عکسش اوفتاده

دبستان ازل را در گشاده

قلم را لوح در دامن نهاده

بر این آفتابم ایستاده

قرار ذرگی با خویش داده

یکی صحراست پیش او گشاده

فضای او سد اندر سد زیاده

همه کار بزرگان ساز داده

به دولتخانه‌ها در برگشاده

نمود آن ناوک زهر آب داده

به دل از آنچه می‌جستی زیاده