پیام داد بمن بنده دوش باد شمال

ز حضرت ملک مال بخش دشمن مال

که شمر شکر بحضرت رسید و بپسندید

خدایگان جهان خسرو خجسته خصال

توهم شعرا کی رسد بحضرت تو

[...]

چو مرد باشد بر کار و بخت باشد یار

ز خاک تیره نماید به خلق زر عیار

فلک به چشمِ بزرگی کند نگاه در آنک‌

بهانه هیچ نیارد ز بهرِ خردیِ کار

سوار کش نبود یار اسبِ راه سپر

[...]

بتی سرو بالا و سرو سمنبر

که شمشاد دارد به برگ سمن بر

رخش همچو ماهی که گل بار دارد

برش همچو سروی که دارد سمن بر

روان گردد از نقش رویش منقش

[...]

ز دژ در گشادند و شیر دمان

بیامد به بالای دژ در زمان

چنین گفت با بچه جنگی پلنگ

که ای پرهنر بچه تیز چنگ

ندانسته در کار تیزی مکن

[...]

ای سنایی به گرد رضوان پوی

دَرِ آن از ثنای سلطان جوی

شاه بهرامشاه مسعود آن

که به حق اوست پادشاه جهان

ای سنایی کمِ سنایی گیر

[...]

ای که در دنیا همه جدی و در دین سرسری

چون شود دنیا میسر دین نباشد بر سری

اهل دنیا ز اهل دین دورند و این اولیتر است

باکسان هرگز مبادا ناکسان را داوری

مرد دین پرور نداند ساخت با دنیاپرست

[...]

روزی به مبارکی و شادی

بودم به نشاط کیقباد‌ی‌

ابروی هلالی‌ام گشاده

دیوان نظامی‌ام نهاده

آیینهٔ بخت پیش رویم

[...]

به هندستان یکی را کودکی بود

که عقلش بیش و عمرش اندکی بود

ز هر علمی بسی تحصیل بودش

ازان بر هر کسی تفضیل بودش

اگرچه بود در هر علم سرکش

[...]

آن دگر گفتا ولایت افضل است

ز آنکه این قول از کلام مرسل است

آن یکی گفتا ولایت زان کیست

آن دگر گفتا که در شأن علیست

حضرت شاه ولایت نام اوست

[...]

رفت پیش شاه محمود از یقین

ناگهی از عشق آن دریای دین

معرفت با شاه بحر و بر بگفت

هرچه بود ازوی به پیدا ونهفت

شاه دادش آنگهی درّی نفیس

[...]

زهی با چهره ات گلبار گلزار

رخت گلگونۀ رخسار گلزار

شکسته تاب زلفت پای سنبل

نهاده دست حسنت خار گلزار

مگر در گلستان بگذشته یی دوش

[...]

گفت قاضی مفلسی را وا نما

گفت اینک اهل زندانت گوا

گفت ایشان متهم باشند چون

می‌گریزند از تو می‌گریند خون

وز تو می‌خواهند هم تا وارهند

[...]

گفت پیغامبر مر آن بیمار را

چون عیادت کرد یار زار را

که مگر نوعی دعایی کرده‌ای

از جهالت زهربایی خورده‌ای

یاد آور چه دعا می‌گفته‌ای

[...]

چون به هوش آمد بگفت ای کردگار

مجرمم بودم به خلق اومیدوار

گرچه خواجه بس سخاوت کرده بود

هیچ آن کفو عطای تو نبود

او کله بخشید و تو سر پر خرد

[...]

ز حُسّاد ایمن مباش ای عزیز

که با دوستان دشمنت هست نیز

به پرهیزگاری زبان‌شان ببند

که پرهیزگار ایمن است از گزند

اگر چند باشی ز عیب و عوار

[...]

چون تعلق برید جان از جسم

نبود حال جان برون زد و قسم:

گر نکوکار بوده باشد، رست

ورنه در خاک خوار ماند و پست

نفس اگر پاک و گر پلید بود

[...]

ازین پس سخن گویم از سام نیو

همان هم ز پیکار فرعین دیو

چو فرعین لشکر به کشتی نشاند

بر آن ژرف دریای بی بن براند

چنین گفتن فرعین دیو دمان

[...]

ماه معین چیست خاک پای محمد

حبل متین ربقه ولای محمد

خلقت عالم برای نفع بشر شد

خلقت نوع بشر برای محمد

سوده همه قدسیان جبین ارادت

[...]

ای غمت بی حاصلان را حاصل نیک اختری

داغ سودای تو بر سرها نشان سروری

شوق کویت بیدلان را توشه ی آوارگی

فکر وصلت مفلسان را مایه ی سوداگری

می زند چشم تو مژگان برهم و دل می برد

[...]

ز قناعت نخورم غیر هوا در کشمیر

به چنین رزق، کنم شکر خدا در کشمیر

یاسمین بهر چه آرد طبق خویش برم

که نیم شیر طلب، صبح و مسا در کشمیر

لاله پیشم چو نهد کاسه آش جشی

[...]