به روز سدیگر برون رفت شاه

ابا لشکر و ساز نخچیرگاه

بزرگان ایران ز بهر شکار

به درگاه رفتند سیصد سوار

ابا هر سواری پرستنده سی

[...]

چو خورشید برزد سر از برج گاو

ز هامون برآمد خروش چکاو

تبیره برآمد ز هر دو سرای

همان ناله بوق با کرنای

ز گردان شمشیرزن سی هزار

[...]

حریر و مشک و عنبر خواست و خامه

ز درد دل به رامین کرد نامه

سخن در نامه از زاری چنان بود

که خون از حرفهای او چکان بود

الا ای مهربان مهر پرور

[...]

یکی نامه فرمود سوی طورگ

به دشنام کای دیو خونخوار گرگ

تو را از چنان جایگاه و حصار

که گفتست لشکر به هامون گذار

همی بود بایست بر جای خویش

[...]

چون رایت عشق آن جهان‌گیر

شد چون مه لیلی آسمان‌گیر

هر روز خنیده‌نام‌تر گشت

در شیفتگی تمام‌تر گشت

هر شیفتگی کز آن نورد است

[...]

آنچنان که یوسف از زندانیی

با نیازی خاضعی سعدانیی

خواست یاری گفت چون بیرون روی

پیش شه گردد امورت مستوی

یاد من کن پیش تخت آن عزیز

[...]

دلیری کاو صف مردان بدیده‌ست

نه بازش، دیده در خواب آرمیده‌ست

گوی را زیبد اندر زیر، توسن

که صف تیغ داند باغ سوسن

رود یک سر چو باد آن جا که یک سر

[...]

سپیده بغرید عوج پلید

چنین کرد آواز سوی شدید

که فرمای تا لشکری صف کشند

ز نیرو همه شعله تف کشند

که امروز من اندرین دشت جنگ

[...]

چو از چادر صبح بادبان

ز دریای شب راند کشتی دمان

فلک خاک نکبت بدو ریخت پاک

سر تاج و تختش درآمد به خاک

سپه گرد شد گرد او نیزه‌دار

[...]

گوهر کش این علاقه در

زان در کند این علاقه را پر

کان هودجی مراحل ناز

وان حجلگی عماری راز

آهوی شکارگیر شیران

[...]

نخستین گفت کای فرهاد چونی

چرا چندین ز عشق او زبونی

زبان بگشاد فرهاد دلاور

که بشنو پاسخ ای سلطان کشور

به صورت مرد عاشق گر زبونست

[...]

آن جلوه که در پرده روش های نهان داشت

از پرده برآمد روشی بهتر از آن داشت

ذوقی به چمن داد که در خنده ابرست

شوری ز گل انگیخت که بلبل به فغان داشت

امروز که شد عشرت می لعل قبا شد

[...]

بود تو مقصود وجودست بس

جز تو همه گفت و شنود است و بس

کعبه تویی و آنهمه راه تواند

چشم تویی جمله نگاه تواند

گر نبود مهر تو بر نامه ها

[...]

به نام آنکه شد سازنده چرخ

به رقصش چرخ چون «معروف» در کرخ

ز روز و شب بود ساز دوتارش

که از یک زخمه دارد نغمه بارش

فلک خرم ز مضرابِ ترِ او

[...]

دلا تا چند خود را فرش این نُه سایبان بینی

یکی بر سطح این کرسی برآ تا عرش جان بینی

سپهرت آشیان آمد تو بر روی زمین تا کی

چو مرغ بال و پر برکنده از دور آشیان بینی

به کنعان تعلق همچو یعقوب از نظر بگذر

[...]

پس از بتکده کآن زمین گشت قاع

شد از فیض ارواح خیر البقاع

از آن خک، زد موج دریای نور؛

مزاری عیان گشت چون بزم طور

در آنجا جوانان و پیران پاک

[...]

چون شنید این از شعیب آمد خطاب

آمد از حق از پس چندین حجاب

کافرین بر همت والای تو

هشت جنت عرصهٔ یغمای تو

چون تو جز ما را فشاندی آستین

[...]

چو آمد به محراب اندر نشست

خطیبی به فرمان آن خود پرست

برآمد به منبر چو ابلیس دون

خدا و نبی را ستود او فزون

به یزدان چو لختی نیایش نمود

[...]

خانه هستی که اساسش فناست

بام و درش جمله به دوش هواست

عکس سوال تو جواب تو شد

هرچه ازین کوه شنیدی صداست

چند شوی بانی طول عمل

[...]

این مجلس چارم به خدا ننگ بشر بود!

دیدی چه خبر بود؟

هر کار که کردند، ضرر روی ضرر بود

دیدی چه خبر بود

این مجلس چهارم «خودمانیم » ثمر داشت؟

[...]