بی یادِ تو دل چو سایه در خورشید است

با یادِ تو در نهایتِ امید است

هر تخم که در زمین دل کاشتهام

جز یاد تو تخمِ حسرتِ جاوید است

بی یاد تو دل چو سایه در خورشید است

با یاد تو بی‌نهایت امید است

هر تخم که در زمین دل کاشته‌ایم

جز یاد تو تخم حسرت جاوید است

بدی از ما و نیکی از تو پیداست

که ذات پاک تو در کل هویداست

همه گفتار ما از او پدید است

حقیقت جمله او گفت و شنیداست

در آخر اولم شیخا پدید است

اباتو اندرین گفت و شنید است

ز صنعم آفرینش جمله پیداست

ز نور ذاتم اینجاگه هویداست

کنون عیسی حقیقت بایزید است

که در وی پایدار کل پدید است

ز هر جانب دو صد اینجا جنید است

ستاده مرغ دام ما و قید است

چو او دیدم چه کارم با جنید است

مرا سیمرغ قدرت جمله صید است

چنان زین نقش ذات من هویداست

که در کون و مکان این نقش پیداست

حقیقت ذات تو در جمله پیداست

نمودت درهمه چیزی هویداست

چو این اسرار اندر جمله پیداست

بعقلت آفتاب اینجا هویداست

در این ترکیب رخسارت پدید است

درین صورت ترا گفت و شنید است

درین نه طاق روی او پدید است

ابا تو این زمان گفت و شنید است

صفات ذات من در جمله پیداست

درون جملگی دیدم هویداست

بفرما این زمان کاینجا جُنید است

که سیمرغست اندر خویش صید است

همه گفتار او از دید دید است

ابا جانان درین گفت و شنید است

مرا گنج معانی بی کلید است

مگو کین از جنید و بایزید است

در آن مطلوب محبوبم هویداست

ز سر تا پای او انوار پیداست

قناعت جز یکی هرگز ندیداست

اگرچه زو بسی گفت و شنیداست