درآمد بر زمین افکنده گیسو

لبی پرخنده و چینی بر ابرو

زهی رهزن که زیر طاق ابرو

تویی پیوسته تیرانداز جادو

برامد صبح پرچین کرد ابرو

چو کرم پیله ز اطلس کرد اکسو (؟)

مرا عشق تو پیوسته چو ابرو

تو سر می‌تابی از من همچو گیسو

طبیبی را بر گل رفت خسرو

ز بهر درد دادش داروی نو

فراوان مال و نعمت یافت خسرو

چه زرّ کهنه و چه جامهٔ نو

کشیدند آن دلیران صف ز هر سو

باستادند هر یک روی در رو

درافگند اسپ بر شه، خسرو نو

نبودش خانه، مانش کرد خسرو

ز من پیوستگان رفتند یکسو

ز من زان طاق شد پیوسته ابرو

زبانه چون ز دل یافت این ترازو

بود در چشم پیوسته چو ابرو

پس آنگه رفت گل با جامهٔ نو

خوش و خندان بهپیش شاه خسرو

قراری داد با بهرام خسرو

که با ملک کهن چون شد شه نو

بزاد آن ماه دو هفته مهی نو

به دیدار و به صورت همچو خسرو

دوانیدند اندر دشت هر سو

یکایک در شکار مرغ و آهو

بیا برگو که خود حق را که دید او

کدامین قطره شد در بحر لولو

همه در عشق او اندر تک و دو

دو عالم نزد ایشانست یک جو

بیا ای سالک این اسرار بشنو

پی اسرار کان خویش میرو

تو دین مصطفی را راه میرو

ز سر مرتضی آگاه میشو

سخن از مصطفی و مرتضی گو

دلیل ره براه مرتضی جو

تو گر راهی روی راه علی رو

رموز حیدر از عطار بشنو