اگر این جام خواهی کرد تو نوش

ببر سر همچو منصور و تو مخروش

زمانی صبر کرد و گشت خاموش

دلش از شوق چون دریا زنان جوش

از این دریا مرا دل گشت بیهوش

چو کردم عین تحقیق ترا گوش

نظر میکرد او را دید خاموش

نمود عشق را میدید با هوش

خراباتی شو این جام کن نوش

اگر مردی در اینجا باش خاموش

منت دادم چنین تشریف در پوش

زمانی هم مشو ز اینجای خاموش

شدستآدم در این جنّات بیهوش

زبان اینجا نیارم کرد خاموش

چنان پیدا شده با عقل و با هوش

زبان دربسته و او گشته خاموش

ز وصلش جمله حیرانند و مدهوش

ز خود دربسته و با عقل خاموش

مئی کان بحر خورد و میزند جوش

کجاهرگز تواند بود خاموش

چنان حیران شدند ایشان و خاموش

ز حیرانی عجب گشتند مدهوش

ترا از ره ببرد و قول او گوش

بکردی و شُدَت حق کل فراموش

خروشم بر فلک دارد ملک گوش

نخواهم کرد من نامت فراموش

نظاره کن زبان درکش تو خاموش

مشو چندین بهر چیزی بمخروش

چو مردان نوش کن و چندینی تو مخروش

ز دست شاه جام دوست مینوش

اگر طاقت بود آنرا کند نوش

بجز شه جمله را آرد فراموش

مئی از دست کس بستان و کن نوش

که جز وی جمله گردانی فراموش

ز دیدارت منم حیران و مدهوش

تو بودی در من بیچاره خاموش

برافکن جسم و جان وگرد خاموش

شو اندر عشق کل اینجای مدهوش

ز حیرت شد در آنجا زار و مدهوش

ستاده در تحیّر مانده خاموش