چو شد انجامِ اُستاد این درستم

من از شاگردی خود دست شستم

اگر آئی بدستم باز رستم

وگرنه می‌روم هر جا که هستم

بسی بت بود گوناگون شکستم

کنون در پیش شعرم بت پرستم

کنون در گوشهٔ حیران نشستم

ستون کردم بزیر روی دستم

نخواهی رستگار آمد ز دستم

که بسیاری کمین تو نشستم

گر آن دانا نبودی پای بستم

چو مومی بود آن نادان به دستم

به دل سختم ولی در کار سستم

بسی رفتم بر آن گام نخستم

چو بگشادند چشمم شد درستم

که چندین رفته بر گام نخستم

که تا هر کار که‌آن آید ز دستم

بدان رغبت نمایم تا که هستم

گلم من با شکر در بر نشستم

شکر بر حوض دیدم عقد بستم

چو صدره از سر دیوار جستم

برون آور ازین دیوار پستم

بدل گفتا اگر زینسان که هستم

برون آیم شود کارم ز دستم

بدان قولم که گفتی درالستم

بآخر این صدف جانا شکستم

نداری طاقت جام الستم

کنون پیوندت اینجا گه شکستم

چو من از روی جانان زار و مستم

بت خود در بر جانان شکستم

میان پاکبازان رند و مستم

کزو گردم حقیقت هر چه هستم

چنان در عشق شاها زار و مستم

که جام پر می اینجاگه شکستم

رسیدم تا بمنزل حق پرستم

حقیقت دید من عهد الستم

اگرمستم من از دست تو مستم

حقیقت کشتهٔ عهد الستم

بده ساقی دگر جامی کهمستم

بت خود را در این مستی شکستم