یک ذره نور رویت گر ز آسمان برآید

افلاک درهم افتد خورشید بر سرآید

آخر چه طاقت آرد اندر دو کون هرگز

تا با فروغ رویت اندر برابر آید

یارب چه آفتابی کانجا که پرتو توست

[...]

که چون خواهیم فرمانی درآید

ز ترسایی مسلمانی برآید

که در عالم هزاران جان درآید

که تا یک جان درین سِر با سر آید

کسی کو چون گریبان بی سر آید

کجا هرگز کلاهش در خور آید

بدو گفتند اگر طوفان درآید

جهان بر خلقِ سرگردان سرآید

ازو اندک قدر چربی برآید

بسی مور از همه سوئی درآید

چو مرغ تیر من از زه درآید

ز حلق مرغ گردون زه برآید

چو سر بنهد عدو کز سردرآید

سر آن دارد او کز سر بر آید

سری کان سر نه خاک این دَرآید

بجان و سر که آن سر در سر آید

بلی چون نورِ حق در جان درآید

تنت حالی برنگ جان برآید

زهی حشمت که گر در جان درآید

ز هر یک ذرّه صد طوفان برآید

به صد دستان زهر دستی سرآید

چوهنگام بهار و گل درآید

مکن شادی اگر کارت برآید

که روز نیک و بد روزی سرآید

باستغنا اگر فرمان درآید

همه اومید معصومان سرآید

زهی حشمت که گر بر جان درآید

بهر یک ذره صد طوفان برآید

ولی چون گوهر از دریا برآید

ز زیر تشت پر زر با سرآید

شکیبائی بجان او درآید

همه عالم نشان او برآید

سخن کان از سر دردی درآید

کسی کان بشنود مردی برآید

به شادی از تو گر یک دم برآید

پی یک شادیت صد غم درآید

چو خفاشی که از روزن برآید

ز کنج آستان بیشش درآید