به پیش خویش خواندش چون در آمد

سلامش گفت وحالی در سر آمد

چو شب تاریک شد بانگی برآمد

کسی گفتی بدان مسجد درآمد

چو صبح صادق از مشرق برآمد

وزان نوری بدان مسجد درآمد

زمانی بود،ترسائی درآمد

بخدمت پیش آن بت در سر آمد

خروشی زان همه جانها برآمد

تو گفتی عمر بر جانها سرآمد

چو نامم ز اشقیای او برآمد

همه کاری مرا نیکوتر آمد

یکی حبشی بر پیغامبر آمد

که تَوبه می‌کنم وقتش درآمد

بآخر چون زخواب خوش درآمد

ز شرم شاه چون آتش برآمد

شبانگاهی چو پیش مادر آمد

نشاط و دلخوشی بر وی سرآمد

کسی آن در بزد بانگی برآمد

که ما را روز رفت و شب درآمد

ولی مغز قناعت فقر آمد

تو شاهی گر بفقرت فخر آمد

چو اندک چیز از وی بر سر آمد

کلاغ از هر سوئی جوقی درآمد

علی الجمله چو روزی ده برآمد

ز درد چشم چشمش در سر آمد

چو بنوشت این بخون فرمان درآمد

که تا زان بی سر و بن جان برآمد

سپاه روز روشن چون برآمد

قضا را ترک هجران بر سر آمد

گزافست از چنین حسرت سرآمد

بسا جانا کزین حسرت برآمد

همی چون وقت برخوردن درآمد

یکی بر سر دگر یک در سرآمد

جهان از گفت بیهوده برآمد

همه عالم درای استر آمد

جهان تا بود ازو جان می برآمد

یکی می‌رفت و دیگر می‌درآمد

چو از بالا تهی دلوی درآمد

ز شیب او یکی پر بر سرآمد