هر که جان درباخت بر دیدار او

صد هزاران جان شود ایثار او

تا توانی در فنای خویش کوش

تا شوی از خویش برخودار او

چشم مشتاقان روی دوست را

[...]

لیک کس واقف نشد ز اسرار او

نیست کار هر گدایی کار او

ملک عالم مصحف اسرار او

در نکویی آیتی دیدار او

من چو بی‌طاقت شدم در کار او

یک نفس نشکیبم از دیدار او

چون بسی شد نالهای زار او

شد خبر محمود را از کار او

من چه خواهم کرد ملک و کار او

ملکت من بس بود دیدار او

آن پسر شد عاشق دیدار او

همچو آتش گرم شد در کار او

در فرو بست وبزیر دار او

گشت درتیمار او بیمار او

چو عزمش جزم شد سالی هزار او

ز خلق عالم آمد بر کنار او

ندارد صبر و باشد بی قرار او

کند از شوق خود را آشکار او

نشسته با دل امّیدوار او

که روزی باز بیند روی یار او

که دیوار است دانم رازدار او

که خاکت را نموده کردگار او

احددید اندر اینجا آشکار او

نموده روی خود در پنج و چار او

بمانده در حقیقت یادگار او

حقیقت مر چنین گفتست یار او

از محّمد گویم و اطوار او

من یقین دانسته‌ام کردار او

آسمان یک پرده از اسرار او

وین زمین یک نقطه از پرگار او

رو تو از عطّار پرس اسرار او

ز آنکه دارد مظهر انوار او

طور چبود مظهر اسرار او

نور چبود واصل انوار او

تا که گردی مست در اسرار او

یا چو صنعان رو ببین دیدار او

رو طلب کن تا بیابی یار او

ز آنکه یابند از طلب اسرار او