کار من روزی که می‌پرداختند

از برای این شبم می‌ساختند

جمله او را رهبر خود ساختند

گر همی فرمود سر می‌باختند

چون زبان او همی‌نشناختند

چار دست و پای او انداختند

دست و پایی نیز چند انداختند

زین همه آرایشی برساختند

اهل همت جان و دل درباختند

سالها با سوختن در ساختند

روی یوسف باز می‌نشناختند

خویش را در پیش او انداختند

خویشتن را هر دو خادم ساختند

پیش سید سر به پیش انداختند

پس نبی فرمود منبر ساختند

از جهاز اشترش افراختند

که ترا چون حق ز گل پرداختند

بر همه عالم خلیفه ساختند

خانهٔ در شرع احمد ساختند

چار در خود اندر او پرداختند

چار مذهب ناگهان برساختند

دین و مذهب را برون انداختند

دین احمد چار کرسی ساختند

دین و مذهب را در او پرداختند

خواب چشمت چون بهم درساختند

صبح بیداریت رادر باختند

جمله دل در خدمت او باختند

خویشتن را خادم او ساختند

چارصد دلبر بیک ره تاختند

خویش را در پیش آب انداختند

بس که ایمان بس که جان در باختند

تاجوی زر در میان انداختند

سر بسر در سایهٔ او تاختند

خویش را بر یکدیگر انداختند

آن یکی دیوانه را می‌تاختند

کودکانش سنگ می‌انداختند

در گدائی عشق با هم باختند

در شهی با هم نمیپرداختند

هر دو عشق یکدگر میباختند

هر دو با دل سوختن میساختند