عمر گفتا که دیدی هست این راست

همه از بهر یک موی تو آراست

بیکباره چنین میبایدت راست

که این پرده به پیوسته که آراست

خدا بخشید وهم از حق شود راست

بحکمت باز دید من بیاراست

ندانی این چنین جز از دلِ راست

ببین تا خود که هر کس نقش آراست

باندیشه نیاید این بیان راست

تو منگر پس نه پیش و چپ و نی راست

همه اعزاز عالم زو شده راست

ترا آن جوهر است از من شنو راست

جبرئیل از جان و دلتان چاکر است

جملهٔ کرّوبیان خاک در است

مظهر کلّ عجایب حیدر است

در میان سالکان او رهبر است

شاه من اندر ولایت سرور است

هر که این را می نداند کافر است

هر که در راه ولایت انور است

او بشهر دین احمد چون دراست

این چنین کس از بدیها بدتر است

بلکه او خود در جهان چون کافر است

جوهر معنی من دان عسکر است

ز آنکه این جوهر ز کان دیگر است

هر که ضدّ حق بود او کافر است

ضدّ حیدر دشمن پیغمبر است

هرچه در عالم بظاهر حاضر است

تو یقین میدان که فانی آخر است

دیگرت وسواس ونخوت در سراست

این چنین شیوه ترا کی درخور است

دید او از دید هر کس برتر است

ز آنکه احمد را چو جان او در براست

مرد دان آن کو بدین حیدر است

صافی و پاکیزه همچون گوهر است

این کتاب من درخت جوهر است

اندر او نور ولایت مضمر است

فکر سر آنکس کند کوراسراست

خلعت دنیا مر او را در بر است

هرکه مظهر را بداند سرور است

رفعتش از مردمان بالاتر است