معانی را بدو ده سربلندی

سعادت را بدو کن نقش‌بندی

تو نیز آخر هم از دست بلندی

چرا بت‌خانه‌ای را در نبندی

به فرخ فالی و فیروزمندی

سخن را دادم از دولت بلندی

بیاموزم تو را گر کار بندی

که بی‌گریه زمانی خوش بخندی

ز برقع نیستشان بر روی بندی

که نارد چشم زخم آن جا گزندی

ز تاجت آسمان را بهره‌مندی

زمین را زیر تخت سربلندی

چو بازرگان صد خروار قندی

چه باشد گر به تنگی در نبندی؟

چو بازرگان صد خروار قندی

به ار با من به قندی در نبندی

صواب آید روا داری پسندی‌؟

که وقت دست‌گیری دست‌ بندی‌؟

کدامین سرو را داد او بلندی

که بازش خم نداد از دردمندی‌؟

دگر ره بانگ زد بر خود به تندی

که با دولت نشاید کرد کندی

دهان چندان نماید نوش‌خندی

که یابد در طبیعت نوش‌مندی

چو یک پیل از ستبری و بلندی

به مقدار دو پیلش زورمندی

چو بر تن چیره گردد دردمندی

فرود آید سهی سرو از بلندی

در آن دیده است دولت سودمندی

که چون یابی روایی‌، در نبندی

چو بر خونی فتادی چشم ِ بندی

گشادی لب به شکر بِه‌ْپسندی

بَرَد شیرینی قندی به قندی

گشاید مشکل بندی به بندی

فرو پوشید گل‌ناری پرندی

بر او هر شاخ گیسو چون کمندی

تو را مثل تو باید سر بلندی

چه برخیزد ز چون من مستمند‌ی؟

نباشد پادشاهی را گزندی

زدن بر مستمند‌ی ریشخند‌ی