ای دل سرگشته شده در طلبِ یاوه‌روی

چند بگفتم که مده دل به کسی بی‌گرو‌ی

بر سر شطرنجْ بُتی جامه‌کنی کیسه‌بُری

با چو منی ساده‌دلی خیره‌سری خیره‌شوی

برد همه رخت مرا نیست مرا برگ کهی

[...]

اگر امشب بر من باشی و خانه نروی

یا علی شیر خدا باشی یا خود علوی

اندک اندک به جنون راه بری از دم من

برهی از خرد و ناگه دیوانه شوی

کهنه و پیر شدی زین خرد پیر گریز

[...]

ای باد سحر به کوی آن سلسله موی

احوال دلم بگوی اگر یابی روی

ور زانکه ترا ز دل نباشد دلجوی

زنهار مرا ندیده‌ای هیچ مگوی

ای باد سحر، به کوی آن سلسله موی

احوال دلم بگوی، اگر باشد روی

ور زانک بر آب خود نباشد مه روی

زنهار مرا ندیده‌ای، هیچ مگوی

ای باد سحر، بهکوی آن سلسله موی

احوال دلم بگوی، اگر باشد روی

ور زانک بر آب خود نباشد مه روی

زنهار مرا ندیدهای، هیچ مگوی

* * *

* * *

ای باد سحر، بهکوی آن سلسله موی

احوال دلم بگوی، اگر باشد روی

ور زانک بر آب خود نباشد مه روی

[...]

لا عشق الا بالجوی من کان فی سقم الهوی

ان قیل طار فی الهوا لا تنکرو لا تعبدوا

فتنه و آشوب و خون‌ریزی مجوی

بیش ازین از شمس تبریزی مگوی

گفت لیلی را خلیفه، کان توی

کز تو مجنون شد پریشان و غوی

هست این را خوش جواب ار بشنوی

بگذری از کفر و در دین بگروی

گفت هر یک را بدین عیسوی

نایب حقّ و خلیفهٔ من توی

من روم سوی قناعت دل‌قوی

تو چرا سوی شناعت می‌روی

چون که بر گردی تو سرگشته شوی

خانه را گردنده بینی و آن توی

گر بپیوندی بدان شه شه شوی

سوی هر ادبیر تا کی می‌روی

گر ز روی صورتش می‌نگروی

غره شیران ازو می‌نشنوی؟

وز جهان چون رحم بیرون روی

از زمین در عرصهٔ واسع شوی

والله ار سوراخ موشی در روی

مبتلای گربه چنگالی شوی

داروی مردی کُن و عَنین مپوی

تا برون آیند صد گونِ خوب‌روی

بانگ زد گوساله‌ای از جادوی

سجده کردی که «خدای من توی»

گفت حق اندر سفر هر جا روی

باید اول طالب مردی شوی