زآنک در خرجی در آن بسط و گشاد

خرج را دخلی بباید زاعتداد

آن علف تلخست کین قصاب داد

بهر لحم ما ترازویی نهاد

صبر می‌بیند ز پردهٔ اجتهاد

روی چون گلنار و زلفین مراد

چون رهیدی و خدایت راه داد

سوی زندان می‌روی چونت فتاد

شحنهٔ صدر جهان بودی و راد

معتمد بودی مهندس اوستاد

مادر ار گوید ترا مرگ تو باد

مرگ آن خو خواهد و مرگ فساد

میل اندر مرد و زن حق زان نهاد

تا بقا یابد جهان زین اتحاد

آدمی حیوان نباتی و جماد

هر مرادی عاشق هر بی‌مراد

عقل ازین غالب شدن کی گشت شاد

چون درین غالب شدن دید او فساد

گفت پشه داد من از دست باد

کو دو دست ظلم بر ما بر گشاد

چون به خانه مرغ اشتر پا نهاد

خانه ویران گشت و سقف اندر فتاد

جهل او مر علمها را اوستاد

ظلم او مر عدلها را شد رشاد

کم ز کوه سنگ نبود کز ولاد

ناقه‌ای کان ناقه ناقه زاد زاد

بر جهید و بر طپید و شاد شاد

یک دو چرخی زد سجود اندر فتاد

چونک بر وی سرد گشتی این نهاد

جوش کردی گرم چشمهٔ اتحاد

دیدهٔ غیبت چو غیبست اوستاد

کم مبادا زین جهان این دید و داد

گر خبر آید که شه جرمی نهاد

بر مسلمانان شود او زفت و شاد

کس نمی‌جنبد درینجا جز که باد

کیست حاضر کیست مانع زین گشاد

بر سر خرمن به وقت انتقاد

نه که فلاحان ز حق جویند باد

همچنین در درد دندانها ز باد

دفع می‌خواهی بسوز و اعتقاد